νουσι, xat άχουστεον ει τις οΐ5ε, τοιοΰοε χειμωνος ^ προγενομενου, οίον ηρ η θϊ’ρος εσται.
19. Τα χρώματα’ούχ όμοια εν τν ;σιν ώρν)σιν, Όύδέ εν βορειοισι χαι νοτίοισιν, ’* ουδ’ εν τ^σιν ήλιχίνισιν αύτος προς εωυτον, ούδ άλλος αλλω^ουδενί. Σκεπτέον ^οϊ εξ ών ϊσαεν και ’ παρεο’ντο)ν και οτρεαεόντο)ν ττερι ypotwv, χαι ότι αί ήλικίαι ττ,σιν ώρησιν Ιμ(ρερέες ΐίσι * και "/ροι^ 3tai τρόπω.
20. Οί αίμρ^οίδας ε^^οντες ούτε πλευρίτιδι, οϋτε ^περιπνευμονιη, ούτε φαγεδαίνγ), ούτε δοθιν)σιν,ουτε* τερμίνοοισιν " άλίσχονται, ίσως δέ "ούδέλε’πρησιν, ϊσωςδε’^ούδέ άλφοίσιν ιητρευθέντες’^γε μην άχαίρο)ς, συχνοί τοιούτοισιν ου βραοε’οίς έάλωσαν, και ολέθρια ούτως* και οσαι "αλλαι αποστασίες, οίον σύριγγες, έτερων άχος* *^οσα δε, εφ’ οΤσι γενόμενα ξύεται, τούτων προγενόμενα κωλύματα• "οΐ ύποπτοι τόποι ύποδεξάμενοι πόνω tj βάρει, η άλλω τινι ξύονται* άλλοισιν αί κοινο)νίαι·
1 Ώροσ/. EFGHIJKL, Aid. οίον Α.-τοΐον vulg. -Is :^ Χ. -είτε pro η EFGHIJK, Aid. — * ει ουχΚ.ομοιχ Α..όμοίϊχ vulg. — Όυο’.. — * olSè Gal. — τοϊσιν Α. — " ούίΐνΐ Η. ουδέν vulg. — * δ’ Α. — ττεριιόντων y.oii άτρϊ/χεύντων xat τζιρΊ χρ. Α. — * και χροιήν κκΐ τρόπον Α. — * -nipinL• Α. δοΘίίτίν ΕΚ, Gal., Lind. -Soôt/jî-tv vulg. — " τερμίνθοισιν FH, Gal. — 6ί/5/λίνθοισιν vulg. τερμίνθοις Α. τερμιόνθοισιν IJK. — τερμιόνθ^/σι FG, in marg τέρμ-ΐνΟάξ έστιν κπόστημ» izspï τήν επιψάνεικν -ytvo’/ASvov μετχ γ).υ/.τχινώσεως, γ,ζ pccyîioriç Ιχώρ τις χπορρεΐ, και ή ΰποχειμένη σαρξ κατατετρημί-ίτ, ψχίνετνΛ Ε. — " άλ. οηι. Α.II faut peut-être omettre ce verbe avec A ; du moins, Ep. vi, 3, 13, Galien dit que ce verbe doit être sousentendu •Γσω ;0£ ουδέ cm. Kûhn, par une faute d’impression. — "οΰτε Gal. — *Όΰτε Gal. a>/otîty A, Gal. -Galien dit qu’on ne sait s’il faut lire άλλοίσίν ou à/yoïTiv, les deux leçons satisfaisant au sens. — ** /eom. A. — συχνοί AL, Gal. — συχνοϊσί vulg.-τoTσt {τοΧσι cm. A) τοιοΟτΟ’.σίν (τοιουτεοίσίν Gal. ; toioutocç A) vulg. — ουδέ βραδέως έάλωσαν Α. — -^/ωσαν vulg. οΧέθριον Α. — ο’λέβρικι Ε (Η, emend. al. nianu).-oUTw Α. — "άλλων Α. — ’* όσα δέ εγ’ οΤσι y£vo ;/£vx χΐρετχι τούτων ττρο-μνάμενχ κωίΰμχτ» Α. — οσα πέ^υκεν εηιγχινόμενχ παύειν, ρΰετχι τούτων προσγενό/Λενα {προ’/. Gal.) ΧΜ/ΰμχτχ, ά).).οΐ7ΐν (ίλλ’ οΐσιν Mack.) αί κοινωνίκι Vulg. — La leçon de A est certainement la véritable, sauf χ’ρετχι, qu’il faut remplacer par ρύ-ται. D’après Dioscoride, cette phrase signifiait que, si des hémorrhoïdes survenant guérissent les affections susdites, elles en préviennent, quand elles s’établissent préalablement, le développement ; au lieu de pjsrxi il lisait λύεται (et non κωλύεται, comme le porte le comment, de Galien, par une faute des copistes) ; et il prenait npoysviμε -jy. pi»ur π<.ο/ΐν //ivv ; sims-enleiiilant aiyoppot’i. Artémidore Capiton, dit Galien, entend qu’Hippocrate recommande d’arrêter le développement des épiphénomènes qui se manifestent dans une maladie, et de résoudre déplus l’affection primitive ; en oulre, il torture la phrase, et il fait plusieurs additions au texte. Sabinus lisait : σκέ}(ΐ μεν έο’ οΤσι iπc•/tvd//ίvα ρύΐται ; et de très-anciens exemplaires portaient σκνΐψι ? μίν £»’ οΤσιν επι-^ενόμενα ρίιετοίΐ, τοίιτων •κρο’/ε-.ιομένων κω/ύίΐ. Cette leçon, σχίψίς ou σκέψι ?, est la leçon du passage parallèle d’Ép. vi, et elle signilie avec σ/.ίψι ?, qu’un dépôt dont l’apparition guérit une aflection, la prévient s’il paraît avant ; avec σ/Μις, qu’il faut considérer les cas où l’apparition d’un dépôt guérit, et savoir qu’un dépôt pareil, s’il précède, prévient. Quant à â.).’/.ot7fj at /ocvwviat de vulg., il manque dans A, Galien n’en fait aucune mention, il est né de la répétition indue de ces mêmes mots qui se trouvent un peu plus bas. Je les ai donc effacés. — * ύ’Δο-υ τόπου οί τόποι ουτοι οεξάμενοι »5 πόνω •η βαρεί η άίλω τώ (sic) ρύοντχι Α. — Rufus lisait άλλου τόπου τόποι 5εξάμενοι, et commençait une nouvelle phrase à άλλ’ οΓαι ζοινωνι’αι (ou peut-être «X’j.oXaty voy. Ép. vi, p. 304, n. 9), au lieu de a.)J.oi7iv ai /οίνωνιαι, supposant que l’auteur entrait dans l’examen d’autres communautés. Au contraire, Sabinus rallachail ce membre de phrase à ce qui le précède, et commençait une nouvelle phrase à Sià. τήν ροπ/ίν. Artémidore écrivait >j άλλοισι κκτά τάί /.οινωνίκί. α /À’ oTffiv (άλλ’ οΓσι» Mack ) χοινωνιαι L.
