14. 1 Νότοι βαρυηχ,οοι, ay λυώοίες, καρηβαρ’.κοι, νωθροί, διαλυτικοί· όταν ούτος ουνκστεύτ
15. Αι μ,εταβολαι μάλιστα τίκτουσι " νουσηματα, και αι μέγισται μάλιστα, και εν τ^σιν ώρν ;σιν αι μεγάλαι μεταλλαγα, κα εν τοισιν άλλοισιν· 12 αι δ’ εκ προσαγωγής γίνονται, α’ι ώραι αύται άσφαλέσταται, ώσπερ και δίαιται και ψυ/ος και θάλπος μάλιστα εκ προσαγωγής, και ’^ ήλικίαι ουτω μεταβαλλόμεναι.
16. Φυσιες δ^ ώς προς τας ώρας, αί μεν προς θέρος, αϊ δε προς ^ειμίονα ευ και ** κακώς πεφύκασιν, αί δε προς ^^χιόρος και ηλικίας και διαίτας και τας άλλας καταστάσιας ^^ των νούσοιν άλλαι προς άλ-
1 In marg. iàv νότειον Η. -joroi ^xfiVr./.oo-j άχ/νΰοες ■/.xp-r^&ix.ptxov οιαλυ-Tt /.ôv νωθρΌν Α.^— βχρΰχοοι Ε. — /αρυ€αρι/οϊ Η, Gai. — otruç A, Gai. — * τοϊσι Α. — ’ §)σουρότεροι Α. — * οο)νύΊ5είς Α. όταν Α. οΟτ« ? Α. ουν pro ouTO ? Gai. — τα νοτ•/ ;//5 :τα //.αλ/ον Α. — ^ ουν ; :ΐ-τεϋ> ; Gai. — D’après Foes, dans ses notes, quelques mss. rapportent r.j μχλίον π/εονάίρ à ce qui précède, et non à ce qui suit. — •* o’ an A. καταπέτωσί Gai. -D’après Galien, ■nho-jy.saol signifie les humeurs redondantes dans le corps. Je préfère entendre πλίονασ,αοί de l’influence exagérée de la saison qui règne dans le moment. — " yupm A. Όττοίου τι•/ος Χ. — ’ νότιοι, βόριοι Α.— οΰτω ; Α. — οζο> EFGIJK. — * χ. και ωρη Χ.— εχρ χΐνεμον Α.— ’"τάά/λα ΑΗ. — " V07. Α, Gai. — χι ο’ε/. A.-rà οέ h vulg. -/tvovrat Α. — γίνεται vulg. — xac «ί ωαυταί EH. — και αί ώ. αί τοιαΰται Α.— ψΰ ;/ο ; Kuhn. — Φύχος vulg.— " x.at αί ν ;/. Α. — ’* ευ -η κακώ ; Κ’. — ώ ? οέ pro αί ôè Κ’• ’ — ^Post χ. addit και ωρχς Ε (al. manu, Η), K’Q'. — 16 Les éditions mettent un point avant τῶν, suivant en cela Aph. iii, 3, suivant aussi Galien, qui dans son commentaire rapporte των νούσων à ά/λκί. Mais l’aphorisme iii, 3, quoique certainement en cet état depuis la première publication, est altéré (voy. t. IV, p. 487, n. 21) ; et c’est sans doute cette rédaction vicieuse qui, dans le traité Des humeurs, a fait mettre un point avant τῶν νούσων par Galien, et probablement par les autres commentateurs. Mais, d’une part, la phrase est bien plus claire, si on supprime ce point, et, d’autre part, ce n’est que par une violence extrême qu’on sépare καταστάσιας de τῶν νούσων, avec d’autant moins de raison que, la ligne au-dessous, on trouve de nouveau καταστάσιας τῶν νούσων ; ce qui indique la vraie construction de ces mots. Foes, qui suit la ponctuation ordinaire, voudrait, dans ses notes, qu’on lût μεταστάσιας.
