και ή κοιλίη. 1 Δένδρεα φλοιον λεπτον ςηρον έχει, εσωδεν δε ςηρόσαρκα, υγιηρά, άσηπτα, χρόνια, και ζίόοιν, οίον χελωναι, και ο τι τοιούτον. Ηλικίησιν, ώρν)σιν, ^ενιαυτοισιν οιχοια τα ζώντα’ ου τρίβεται, χρωμένοισι μετρίως βελτίοί• ώσπερ υδρ•//ιον νε’ον ^ διαττ/ιδα, παλαιουιχενον στεγει, ούτοι και ή γαστήρ *διίει την τροφήν, και υποσταθμην ισχει ωσπερ άγγεϊον.
12. Οι τρο’ποι τών vouaojv, τα μεν ^συγγενικά εστίν ειδεναι πυθόμενον, καΐ τία άπο της χ_ώρης (οικεονται γαρ οι πολλοί, διο πλεονες ισασι), τα ®δέ εκ του σοίματος, και των διαιτημάτων, και καταστασιος^της νούσου, η άπο ’ώρειον. Αι δε j^copat προς τας ώρας κακώς κείμεναι τοιαύτα τίκτουσι νουσηματα, δκοιη αν ή ωρη, ταύτν ; όμοιους, οίον άνοιμαλον θάλπος "τ) ψϋχος της αύτης ήμε’ρης, όταν τοιαύτα ποιε’η, φθινοπωρινά εν ττ) χώρ•/] τα νουσηματα* και εν τησιν άλλ•/)σιν ώργ-,σι κατά λόγον. Τα *^ μεν άπα δδμέοιν βορβορωδε’ων ή Ιλο^δε’οίν, ^’τα δε άπο υδάτων, λιθιίοντα, σπληνώδεα, *’ τα τοιαύτα ο απο πνευμάτο^ν χρηστών τε και κακών.
13. ’^Ωρης δε ’^οιαι έσονται α’ι νοϋσοι και καταστάσιες, εκ τώνδε* ’*ν^ν αι ώραι ώραίίος, εύτάκτως, εύκρινεας νούσους ποιε’ουσιν αί
1 àivSpci Gai. ίνοοθε -j μεν σΛ-ζιρόσαρχα. Α.Galien dit, que ceci est une comparaison des membranes de l’estomac avec les enveloppes des végétaux. Rien ne l’indique dans notée texte ; mais peut-être ce texte a-t-il quelque lacune, par exemple : οΟτω /.ai h /.suivi omis après τοιούτον. — ένιν.υτοΧί Α. — τκ ζώντα, ου τ^ίβαται τα ζώντα γρ. Α. — βελτίύ) οηι. Α. — χρώμενχ τοισι jSï/TtoTtv Ρ’. υοριζϊον Α. — ùSpioj vulg. —Ίορυον Gai. — Des traces de la forme ionienne me paraissent avoir été conservées par A. — ^οίαπίϊΐί 5έ π. (sic)A.-oè 7τέ-/ει Galien. — * 3(ει KFGHIK, Aid. νίει S. oîî Gai.îiSî/j Α.— Ante Γτχΐί addunt ίχει FGIJK. — ίχιι L. -Cette comparaison, que Galien dit gracieuse, mais qu’il n’explique pas, est fort obscure ; on ne voit pas comment les deux termes se répondent. Celte difficulté a été aperçue par Günz, dans son édition de ce traité ; pour la lever, il propose cette explication-ci : Semblable au vase qui, neuf, laisse passer les liquides et, vieux, les relient, le ventre, dans la jeunesse, laisse l’aliment pénétrer dans le corps, d’où croissance rapide, et, dans la vieillesse, retient un résidu plus considérable, d’où absence de croissance et détérioration. — "συν• ;. A. π£ΐΟ. A. -et/, -jxp οΙ-ηοΏοΙ, Stà ΤΓ/.ίβνες Γτασι Α. — οίκ. ( οΊ/.ϊοντχι (sic) L) yxp οιά ττ/ΐίόνων, χχΐ no)Jol Γσαβι ulg. — "ο’ Α. — ’ ' /.C/.1 τα. υπ’ο τών S. Α. — και άπό τών S. Η. — ζαί από ο. h, — * ί άπο τ>35 ν. Α• Foes, dans ses notes, voudrait qu’on lût τού όλου, au lieu de τ^ ; voi/ijov. — " άπο τών ώρων Α.— ώρ’χίων Ε (II, ex iipiw quod prius fuit), -wpm K’. — ’" χώ/3«5 Α.χείμεν^,ι Codd. οιχΛ6ίμενχ.ι vulg. -νουσ•/ ;αχτα AH. — όποια ά« ν ; ώ/5» ;, Taurvj ό/Λοίω ;, οίο•» Α. — ô/ot’vj άν ωοή ’,'ΐ.οΧχί {ομοιχι Gai. ) Ιωϊΐν, οΤον vulg. — "η cm. Α. ψΰχο ; Kuhn. — ψύχο ; vulg. sjQtv. êv T. χ. τα νθ7., όταν τοιαύτα -ποιέη X. — notéri doit être pris dans le sens de •/ένητχι ; voy. les variantes pour l’Aph. parallèle, m, 4, note 28. — ’* Sk A. — άπο των oo. EH. βορρωοέοί•» ( Ε, emend. al. manu) 1 GH1.IK. — " τα ση) :/ινώ5εχ cm. FGIJK. τε pro οέ A. -υπό H. /(Οίώντα ; και σπλ-ηνώοΣΧξ Α. — ’* τα τοίαΰτα δ’ άπα Α. — τα ίε από vulg. -TÎ om. Α. -Post ζαζών addunt άρχονται vulg. ; tpyovzxt Gai. in cit. in Gomment. ύρχ. om. A. J’ai suivi le texte de A, guidé par le passage parallèle Des airs, des eaux et des lieux, où il est dit des eaux : Ίσχύΐΐ Ci ου/, ίχίε’ί twÙto, αλλ’ «λ /oTs άλλο /ατά τα πν£ν//.ατα, τω «εν yùp βορέγ ;ς ζτ,) l-7-/yi παρέχεται, τω οέ ό νότο ?. — *’^ οιχ vulg., par une faute d’impression répétée dans Kïihn. έσονται (αί A) ν. (και A) καταττάσιες ( /ατασταιίων Α ) vulg. — Ιϊονται [τοίαι(8ίο) αι]νοΰσοι• ζαι ζαταττάσιες Lind. — "’ ίν om. Α. αί om., restit. al. manu, H. ώρέω ; Aid. ευτάχτί^ ? Α. νούσους AH, Lind. νοσονί vulg.
