__Interin1 magno sane cum animi doiore intelleximus, in plerisque
Germaniœ.Ecclesiis, e theologis quosdam insqlenter in afilictas eccle-
sias dehacchari, et contumeliis iacera Christi membra parum chris-
` tiane proscinderc. Nostri uhique de vestris aliisque exteris Ecciesiis,
quœ Christum unum sequuntur, bene sentiunt, bene loquuntur, et
pro earum tranquillitate preces fundunt, neque sibi uliam condem.
nandi auctoritatem sumunt. Sed nec alios inauditos condemnare, '
si quid judicamus, vera est ad concordiam via. Ita orthodoxes Pon-
tiiiciiinsuis conciliahulis clim condemnarunt ; non ideo tamen judi-
cati, aut legitime condemnati videri debent.
Quam studiose nos ipsi doctrinœ concordian1, ah anno 1583,
persecuti simus, Celsitudines vestrae non ignorant. Misimus tum, in
eam rem, legatum ad vos prœdictum Jacohum Segurium Pardiiianum,
cujus nohis pietas et fides maxime probahatur, qui benignissime a v0—
bis exceptus, n1agnam ex_eo nobis spem exoptatissimœ concordiœ
ineunda-: fecerat. Ncque exinde, quantum quidem patiebantur heliicae
perturhationes, quibus etiamnum impiiciti sumus, eandem concor-
diam et petere et urgere destitimus ; et hodie, ut viam quœ proxime
ad eani ferat, studiose uno animo persequamur omnes quotquot
Christum unicum contitemur, summopere petimus. Sed nohis non
` pexiistas potins regias quam theologicas condemnationes, sed per
lcgitimum. et christianum conventum, videtur iter ad concordiam
patere. Conventus piorum et doctorum virorum, quos non an1hitio
vana, sed solida Dei gloria ducat, si christiano animo snscipiatur,
christiano animo administretur, christianorum principum auctoritate.
guhernetur, non dubitamus quin christianam nohis concordiam pari-
turus sit. Sed dum inter reges principesque de eo convenit, inclua-
~ mus ; omnes christianum illmn animum qui et auctor et moderator
colloquii christiani esse debet : id est junctis animis viribusque Christi
Ecclesias,. jugo pontiticio pressas, liberemus. Ut cojloquio nostros
deesse non patiemur, ita ad injustam vim a Christi Ecclesiis justis ar-
1nis arcendam, nos ipsi `opihus nostris, corpore ipso nostro, quod
fecimus hactenus, erimus paratissimi. Ad hoc enim vitam nostram,
Page:Henri IV - Lettres Missives - Tome2.djvu/452
Cette page n’a pas encore été corrigée
M2
LETTRES MISSIVES