Page:Guyot-Jomard - Manuel breton-francais, 1863.djvu/76

Cette page n’a pas encore été corrigée
— 70 —

Abret éta er guignel er blai men.


L’hirondelle vient de bonne heure cette année.


XXX. L’ÉTÉ.


Eun e mès n’hur béhé un han tuem bras.

N’hun nès ket bet a han er blai men.

Me mès groeit tan ém hambr bet mis gourhelin.

Falhet é deja er pradeu.

Cherret é er foén, kalz a foén e vou ér blai men.

É ver deja ged er vedereah.

Blaiad mad e vou.

Trohet é déjà er guneh.

Dornet é deja er segal.

Bout vou éwé kalz a gerh.

Ni hur bou paud mad a hei.

Lané er gué a fréh.

Torrein a hra er gué ged en aval eu.

Daibret e mès paud mad a gerris.

Cherret e mès me heneu.

Daibret e mès deja kesten.


J’ai peur que nous n’ayons un été fort chaud.

Nous n’avons point eu d’été cette année.

J’ai fait du feu dans ma chambre jusqu’au mois de juin.

Les prairies sont déjà coupées.

Le foin est ramassé, il y a eu beaucoup de foin.

On est déjà à couper le blé.

Il y aura année abondante.

Le froment est déjà coupé.

Le seigle est déjà battu.

Il y aura aussi beaucoup d’avoine.

Nous aurons beaucoup d’orge.

Les arbres sont pleins de fruits.

Les arbres se brisent sous les pommes.

J’ai mangé beaucoup de cerises.

J’ai cueilli mes noix.

J’ai déjà mangé des châtaignes.


XXXI. L’AUTOMNE.


Chetu pariw en han ; n’hur bou mui meit gueh t’er hueh a amser gaer.


Voilà l’été fini, nous n’aurons plus que de fois à l’autre de beau temps.