Page:Gibbon - Histoire de la décadence et de la chute de l'Empire romain, traduction Guizot, tome 2.djvu/50

Cette page a été validée par deux contributeurs.

digne que les Germains d’occuper une place considérable dans notre histoire. Ce sont eux qui d’abord eurent le courage de résister aux Romains, qui envahirent ensuite les domaines de ces superbes vainqueurs, et qui enfin écrasèrent leur puissance en Occident. Des considérations plus fortes, et qui nous

    ques qui n’ont aucun rapport avec la véritable filiation des peuples. Ainsi tous les habitans des Gaules sont appelés Celtes par la plupart des anciens ; cependant les Gaules renfermaient trois nations tout-à-fait différentes : les Belges, les Aquitains, et les Gaulois proprement dits. Hi omnes linguá, institutis, legibus inter se differunt (Cæsar., Comm., c. 1). C’est ainsi que les Turcs appellent tous les Européens des Francs. (Schlœzer, Allgemeine Nordische Geschichte, p. 289, 1771. — Bayer, De origine et priscis sedibus Scytharum, in Opusc., p. 64, dit : Primus corum, de quibus constat, Ephorus in quarto historiarum libro orbem terrarum inter Scythas, Indos, Æthiopas et Celtas divisit. Fragmentum ejus loci Cosmas Indicopleustes in topographiâ christianâ, f. 148. conservavit. Video igitur Ephorum, cum locorum positus per certa capita distribuere et explicare constitueret insigniorum nomina gentium vastioribus spatiis adhibuisse ; nuila mala fraude at successu infelici. Nam Ephoro quoquo modo dicta pro exploratis habebant Græci plerique et Romani : ita gliscebat error posteritate. Igitur tot tamque diversæ stirpis gentes non modò intra communem quandam regionem definitæ, unum omnes Scytharum nomen his auctoribus subierunt, sed etiam ab illâ regionis adpellatione in eandem nationem sunt conflatæ. Sic Cimmeriorum res cum Scythicis, Scytharam cum Sarmaticis, Russicis, Hunnicis, Tataricis commiscentur. (Note de l’Éditeur).