œ̃ brav peizɑ̃ n avɛ k œ̃ ʃval pur labure sɔ̃ ʃɑ̃. œ̃ ʒuːr ɔ̃
lə lɥi a vɔle.
lə vwala bjɛ̃ trist. kɔm s etɛ la sɛzɔ̃ de labuːr, i lɥi falɛ
aˊpsɔlymɑ̃ œ̃ ʃval; e dɛ l lɑ̃dmɛ̃ il ɛ parti pur yn vil vwazin, u
i j avɛ fwaːr o bɛstjo sə ʒur la; il ɑ̃ːpɔrtɛ yn pətit sɔm, tu l arʒɑ̃
k il avɛ a la meːzɔ̃, ɛspɛrɑ̃ k sa syfirɛ pur aʃte œ̃n oːtrə ʃəval.
arive a la fwaːr, i s mɛ a rɡarde le ʃvo ki etɛt a vɑ̃ːdr. kɛl
n ɛ pa sɔ̃ etɔnmɑ̃ ɑ̃n apɛrsəvɑ̃, parmi ø, sɔ̃ prɔprə ʃəval! s ɛ
bjɛ̃ lɥi, i n sə trɔ̃p pɑ; la poːvrə bɛːt a l ɛːr də lə rəkɔnɛːtr osi.
ˊʒystəmɑ̃ œ̃n aʒɑ̃ d pɔlis pɑsɛ. lə peizɑ̃ l apɛl. “məsjø,”
lɥi dit i, “sə ʃval ki ɛ la ɛt a mwa; ɔ̃ m l a vɔle dɑ̃ la nɥi
d avɑ̃jɛːr a jɛːr.” e kɔm lə marʃɑ̃ d ʃəvo s ˊrekriɛ, “ʒə n vuz
akyz pɑ,” dit i, “me pətɛːtrə kə l vɔlœːr vu l a vɑ̃ːdy jɛːr?”
“vu vu trɔ̃pe, mɔ̃ brav ɔm,” repɔ̃ l makiɲɔ̃ avɛk asyrɑ̃s; “sə
ʃval rəsɑ̃ːblə pətɛtrə bjɛ̃ o voːtr, me sa n pø pɑ ɛtrə lɥi, kar ʒə l e
dəpɥi trwa mwa; ʒə l e aʃte a la fwaːr də ʃɔlɛ, o mwa d ʒyjɛ.”
l aʒɑ̃ n savɛ pɑ a ki ɑ̃tɑ̃ːdr. œ̃n atrupmɑ̃ s fɔrmɛ deʒa.
ˊtutaku lə peizɑ̃ a yn ide. “vuz ave sə ʃval dəpɥi trwa mwa,
dit vu; alɔːr vu l kɔnɛse bjɛ̃. də kɛl œːj ɛsk i n i vwa pɑ?” —
e ɑ̃ mɛm tɑ̃ i mɛtɛ se mɛ̃ syr lez jə dy ʃval.
lə marʃɑ̃ ezit œ̃ mɔmɑ̃, pɥi repɔ̃ ˊbravmɑ̃, “s ɛ d l œj ɡoːʃ.”
“mesjø,” di l peizɑ̃ ɑ̃ dekuvrɑ̃ l œj ɡoːʃ də la bɛːt, “vuz ɛt temwɛ̃ kə də sɛt œj la lə ʃval i vwa ˊparfɛtmɑ̃.”
“he, s ɛ la lɑ̃ːɡ ki m a furʃe,” di l makiɲɔ̃ œ̃ pø truble,
me pɛjɑ̃ d odas; “s ɛ l œj drwa kə ʒ vulɛ diːr; mɛːm kə ʒ l ɔrɛ bjɛ̃ vɑ̃dy la smɛn dɛrnjɛːr, si i n avɛ pɑ ete bɔrɲ, sɛt animal
la!”
“e bjɛ̃ mɛ̃tnɑ̃,” di l peizɑ̃ ɑ̃ dekuvrɑ̃ l oːtr œːj, “ɔ̃ n dira pɑ k ty n ɛ pɑ œ̃ ˊmɑ̃tœːr e œ̃ ˊvɔlœr. il y vwa bjɛ̃ de døz jø,
mɔ̃ vjø nwaro, e ʒ ɛspɛːr k i n səra pɑ bɔrɲ də sito.”
i n j avɛ ply rjɛ̃ a diːr. lə makiɲɔ̃ a ete ɑ̃mne ɑ̃ prizɔ̃, e l
peizɑ̃ a py ravwaːr sɔ̃ ʃval.
[L’accent de force, quant il n’est pas marqué, tombe sur la dernière syllabe des mots importants, ou sur l’avant-dernière si la dernière contient la voyelle (ə). — Les consonnes vocaliques sont pleinement vocaliques du commencement à la fin; les plosives soufflées ne sont pas aspirées. Mais il y a assimilation d’une consonne précedente à la suivant: brav peizɑ̃ est pour bra˚ peizɑ̃. Lire partout: t꭫, d꭫, n꭫, l꭫, u꭫, o꭫, ɔ꭫, ə꭪, ɔ̃˔, ɛ̃˕, œ̃˕. Dans la prononciation parisienne, r est remplacé par ʀ.]
