elegantiſſimi è Gallia digreſſum,
Io. Avratus Poeta Regius.
Allia quem genuit, quem omni perfecit alumnum
Virtute Henricvm : cuius nutricia quódam
Præmia magnaquidé cepit, maiora ſed olim
Sperabat : regni ſceptra ad moderanda Poloni
Dimittit lacrymans, Thetis vtpia mater Achillem
Expugnanda viris quæſitum ad Pergama Graijs :
Húncque ſecuta foret Chironis amica fidelis
Teſtudo Avrati, ſeros niſi (vtilla) per annos
Ægraneget maris & terra tolerare labores.
Non ita tu Portare, ſenex cui ceſſerit ille
Semifer & pulſare fides, & dicere verſus
Iam iuueni : æqualem tu penè æqualis Achillem
Proſequenis, cunctis caput obiectare periclis
Intrepidus, rebus præſens & adeile gerendis
Aſſiduus, noua mox ſcribatur ut Ilias à te
In res Henrici, quas non vetus æquet Achilles.
Tu velut Argiuæ claſſis comes Orpheus alter,
Biſtonia fretus cithara, ſectaris cuntem
Æſonidera : tu, dum gelidi petit oſtia Ponti,
Lenibiſque vias cantu, & Symplegadis iras
Mulcebis fidibus, figéſque natantia ſaxa,
Tranſuolet incolumis dum claſſis laſona portans.