62 ΑΤΤΙΚΑ . Θ’. άλωσιν. Ερμησιάναξ δε και τα ελεγεία γράψας ουκ έτι (εμοι δοκεϊν ) περιήν πάντως και γάρ που και αυτός αν έπί αλούση Κολοφώνι ώσύρατο. Λυσί μαχος δε και ες πόλεμον προς Πύρρον κατέση τον Αιακίδου. Φυλάξας δε εξ Ηπείρου απιόντα ( οία δή τα πολλά εκείνος έπλανάτο ) , την τε άλλην ελεηλάτησεν "Ήπειρον , και επί τας θήκας ήλθε των βασιλέων. Τα δε εντεύθεν εμοί έσιν ου πισα. Ιερώνυμος δε έγραψε Καρδιανός, Λυσίμαχον τας θήκας των νεκρών ανελόντα τα όσα εκρίψαι. ο δε Ιερώνυμος ούτος έχει μεν και άλλως δόξαν προς απέχθειαν γράψαι των βασι λέων , πλην Αντιγόνου , τούτω δε ου δικαίως χαρίζεσθαι : τα δε επί τούς τάφους των Ηπειρωτών , παντάπασίν έσι φανερός [προς ] επήρειαν συνθείς, άνδρα Μακεδόνα Θήκας νεκρών ανελεϊν. Χωρίς δε , ήπίσατο δή που και Λυσίμαχος , ου Πύρρου σφάς προγόνους μόνον , αλλα και Αλεξάνδρου τους αυτούς τούτους όντας και γαρ Αλέξανδρος Ήπει ρώτης τε ήν και των Αιακιδών τα προς μητρός : ή τε ύσερον. Πύρρου προς Λυσίμαχον συμμαχία δηλοί , και πολεμήσασιν αδιάλλακτόν γε ουδέν προς αλλήλους γενέσθαι σφίσι. Τώ δε Ιερωνύμων τάχα μέν που και άλλα ήν ές Λυσίμαχον έγκλήματα, 5 Ηπειρώτης ήν.
- Πάντα .
