Présent. Sg. 1. gɑimʹ (gabhaim) dans gɑimʹ pɑ:rdu:n əgɑt (gabhaim párdún agat) « je te demande pardon », etc.
Imparfait. do ǥɑiti: ɑun go mʹnʹikʹ (do ghaibhtí ann go minic) « on passait souvent par là ».
Impératif. gαvʹ əgɑm (gaibh agam) « excuse-moi ».
Prétérit. Sg. 1. ǥɑis (ghabhas), 2. ǥɑiʃ (ghabhais), 3. ǥαvʹ ʃe (ghaibh sé), etc.
Futur. gʹo:d (geobhad), employé concurremment à jo:d (voir § suivant) et dans le même sens.
Futur secondaire, ne se distingue pas de celui de jeimʹ.
Subst. verb. gvɑ:lʹtʹ (gabháil) ; adj. verb. gɑfə (gabhtha) : gɑfə suəs sən obərʹ (gabhtha suas san obair) « plongé dans le travail ».
Le prétérit prend les particules en ‑r. gœr ǥɑis (gur ghabhas) « que je pris ».
§ 187. jeimʹ (gheibhim) « j’obtiens », « I get ».
Présent.
Absolu. | Conjoint. | ||
Sg. | 1. | jeimʹ (gheibhim), etc. | fɑim (faghaim) etc. |
Imparfait.
Sg. | 1. | jeinʹ (gheibhinn), etc. peu usité. | ɑinʹ, ǥɑinʹ (faghainn, etc., etc. |
Impers. | jeitʹi: (gheibhtí), peu usité. | fɑiti: (faghtaoi). |
Impératif.
Sg. | 2. fɑigʹ, fʷigʹ (fagh) | Pl. | 1. | fɑimʹi:ʃtʹ (faghaimís). |
3. fαjəχ ʃe (faghadh sé). | 2. | fʷigʹi:gʹ (faghaidh) | ||
3. | fɑidʹi:ʃtʹ (faghaidís). |
Prétérit.
Sg. 1. fuerʹəs (fuaireas), 2. fuerʹi:ʃ ou fuerʹəʃ (fuairis), fuerʹ ʃe (fuair sé), etc.
Impers. fuərhəs, ou fuərəhəs ou fuerʹhəs, fuerʹəhəs (fuarthas) souvent prononcé fuerʹəhərs. Aussi fuerʹəχ (fuaireadh).