48 Descartes et Beeckman.
» ticùs, iniquiorem fuam fortem cum meliore com|mutaturus, » problema quoddam Mathematicum omnibus ejus loci Viris fol- » vendum proponeret, idque per fchedulam in publico affixam. » Confluebant hue omnes viatores, & inter eos quoque nofter des » Cartes; fed quia nuperrimè in Belgium venerat, vernaculi hujus » gentis idiomatis nondum callens erat, ideoque proximè fibi ad- » ftantem Virum (quem poftea Clariff. Becmannum, Gymnafii » Dordracenfis moderatorem, Philofophum & Mathematicum non » incelebrem effe cognofcebat) rogavit, ut, fi polfet, Gallico vel » Latino idiomate formale hujus problematis fibi exponeret. Ille, » honefto ejus petite annuens, movit noilrum, ut in codicillos pro- » blema conjiceret, ejufque folutionem ipfi Becmanno promitteret, » qui & nomen & aedes fuas ipfi indicaverat. Nec fefellit eum » opinio. Nam domi illud juxta leges methodi tanquam ad Lydium » lapidem examinans, protinus ejus viftor extitit, haud majori operâ » & promptitudine, quàm quà olim Viëta trihorii fpatio fuperabat » omnes illius problematis moleftias, quod ab Adriano Romano » omnibus terrarum orbis Mathematicis erat propofitum. Itaque, » ut fidem fuam Uberaret, non diu moratus, ad Becmannum per- » rexit, ei cum folutione ipfam ejus confiruftionem offerens. Ibi » ille Cartefium intueri, exfpeaatione fuâ majorem, ejus ingenium » mirari, eum perofficiofè colère, 6i perpétuas cum ipfo amicitiœ » dexteras jungere cœpit. Quanti verô ipfum per omnem vitam » fuam fecerit, teftis eft Batavia fublimium ingeniorum ad invidiam » ufque ferax & cultrix. Huic amicitiœ firmandas non parum » momenti attulit Compendium Mufices, in privatos ufus Bredœ » in ipfâ adhuc juvenili aetate confcriptum, cujus participem effe » voluit Dn. Becmannum, utpote huic arti inprimis faventem : eâ » tamen conditione illud communicavit, ne publicis typis defcribe- » retur. Hac tamen fpe ipfum fruftrati funt ejus adverfarii, in quo- » rum manus forte hoc Compendium incidit, qui, ut ejus gloriae » aliquam maculam afpergerent, hoc juvénile | fcriptum citra ejus » confenfum in auras protruferunt. Sed ne huic Bredenfi civitati » diutius immoremur... »
(Danielis Lipstorpii Lubecenjîs, Specimina Philofophice Carte/tance. Lugduni Bata- vorum, Apud Johannem & Danielem Elzevier. CIDIDCUII, p. 76-78.)
Baillet s'empare de ce texte, et le traduit à sa façon, en y ajoutant des détails de fantaisie, qui ne donnent pas une idée exacte de l'atti-
�� �
