Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, X.djvu/455

Cette page n’a pas encore été corrigée

5r-32. Ad Directionem Ingemi. 44J

. non repugnare intérim , ipfam extenfioncm pcr fe folam exirtere, non vtetur tamenideâcorporeâ ad hune con- ceptum, fed folo intelledu malè judicante. Quod ipfe tatebitur, fi attenté reHcdat ad illam ipiam extenlionis

5 imaginem, qiiam tune in phantafià fuà fingere cona- bitur : advertet enim, fe eamdem non percipere omni fubjedo deftitutam, fed omnino aliter imaginari quàm judicet; adeô vt illa entia abftracla (quidquid credat intelledus de rei veritate) nunquam tamen in phan-

10 tafiâ à fubjedis feparata formentur.

Quiaverô nihil deinceps fine imaginationis auxilio fumus aéluri, opéra? pretium eft cautè diflinguere, per quas ideas fingulse verborumfignificationes intelledui noflro fint proponends. Quamobrem bas très loquendi

i5 formas confiderandas proponimus : extcnjio occupât

locum, corpus hahet extenjîonem, & cxtenjîo non ejî corpus.

Quarum prima oftendit, quomodo extenfio fumatur

pro eo quod eft extenfum ; idem enim plané concipio,

fi dicam : extenjio occupât locum, quàm fi dicam : exten-

20 fum occupât locum. Neque tamen idcirco, ad fugiendam ambiguitatem, voce extenfum vti rtielius efl; : non ) enim tam diftindè fignificaret id quod concipimus, nempe fubjedum aliquod occupare locum, quia extenfum eft ; poffetque aliquis interpretari tantùm extenfum ejfe fub-

25 jeélum occupans locum, non aliter quàm fi dicerem : ani- matum occupât locum. Quse ratio explicat, quare hîc de extenfione nos aduros elle dixerimus, potiùs quàm de extenfo, etiamfi eamdem non aliter concipiendam effe putamus quàm extenfum.

2 tamen H] tune A. — 11 deinceps nihil H. — 29 putamus AJ putemus H.

�� �