114 Descartes et Beeckman. 28-29.
elevari vel deprimi : tune ex tonis iam inventis, illi duntaxat habebuntur gradus legitimi, in quos confo- nantiae immédiate dividentur. Quod vt pateat, notan- dum eft omne fonorum intervallum dividi in odavas, quarum vna ab aliâ nullo paéto potefl difFerre, ideoque 5 fufficere, fi vnius odavae fpatium fit divifum vt omnes gradus habeantur. Praeterea illam odavam iam divi- fam efiTe in ditonum, tertiam minorera & quartam. Quse fequuntur evidenter ex didis circa vltimam figu- ram fuperioris tradatûs^. 10
Atque ex his patet gradus non pofi^e totam odavam dividere, nifi divisant ditonum, tertiam minorem & quartam. Quod ita fit : ditonus dividitur in tonum maiorem & tonum mmorem; tertia minor, in tonum maiorem & femitonium maius; quarta, in tertiam mi- i5 norem & tonum etiam minorem ; quse rurfum tertia dividitur in tonum maiorem & femitonium maius ; & ita intégra odava confiât tribus tonis maioribus, duobus minoribus, & diiobus femitonijs maioribus, vt patet difcurrenti. ao
Hîcque habemus tria duntaxat gra|duum gênera; femitonium minus enim excluditur ex eo quôd non immédiate dividat confonantias, fed tonum minorem duntaxat : vt, verbi gratiâ, fi dicatur ditonum conftare ex tono maiore & vtroque femitonio, vtrumque enim 25 femitonium componit tonum minorem.
Sed quare, inquies, non etiam admittitur ille gra- dus, qui oritur ex alterius divifione, & tantùm mé- diate dividit confonantias, non immédiate? Refpon- deo, primo, vocem incedere non pofi!e per tam varias 3o
a. Voir ci-avant, p. 104,
�� �
