112 Descartes et Beeckman. 26-37.
��(X) De Gradibus sive Tonis
MUSICIS.
Duabus maxime de cauffis requiruntur Gradus in Muficâ : nempe vt illorum adjumento ab vnà confo- 5 nantiâ ad aliam fiât tranfitus, quod tam commode per ipfas confonantias, cum varietate quse in Muficâ jucundiffima eft, fieri non poffit ; deinde, vt in certa quaedam intervalla omne fpatium quod fonus decurrit ita dividatur, vt per illa fempef & commodiùs, quàm 10 per confonantias, cantus incedat.
Si primo modo fpedentur, quatuor duntaxat, nec plurium, fpecierum gradus effe pofTe apparebit. Tune enim ex inaequalitate, quse inter confonantias repe- ritur, debent | defumi. Atqui confonantise- omnes dif- "5 tant tantùm ab invicem -|- parte, vel ^, vel ^, vel de- nique ^, prseter intervalla, quae alias confonantias efficiunt. Ergo gradus omnes confiftunt in illis nu- meris, quorum duo primi tôni appellantur, major & minor, duo vltimi dicuntur femitonia, majus item 20 & minus.
Eft autem probandum gradus fie fpedatos ex inae- qualitate confonantiarum generari. Quod fie ago. Quotiefcunque fit tranfitus ab vnâ confonantià ad aliàm, vel vnus terminus tantîim movetur, vel vterque 25 fimul; fed neutro modo poteft fieri talis tranfitus, nifi per intervalla, quae inaequalitatem, quse eft inter con- fonantias, defignent. Ergo...
�� �
