Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, X.djvu/121

Cette page n’a pas encore été corrigée

25-25. COMPENDIUM MuSIC^. 1 I I

fit vt confonantia: omnes, quae ex illo generantur, ad compofitionem aptae fint ; inter quas cum quarta re- periatur, quam fupra idcirco monflrum oélavse five defedivam odavam efTe diximus^, inde fequitur illam 5 etiam non effe inutilem in compofitione, vbi non re- currunt esedem rationes, quae impediunt quominus ponatur fola : tune enim ab adiundâ perficitur, neque amplius efl quintse fubdita.

Sexta minor eodem modo fit à tertiâ minore, vt

lo major à ditono; & ita tertise minoris naturam & afFe-

ctiones mutuatur, neque ratio eil quare id non effet.

INunc fequeretur, vtdevarijs confonantiarum vir-

tutibus ad movendos affedus loqueremur*"; fed huius

rei difquifitio exadior poteft elici à iam didis, &

i5 compendij limites excedit. Illse enim tam variae funt, & tam levibus circumflantijs fultse, vt integrum volu- men ad id perficiendum non fufiiceret.

Id igitur tantùm dicam, hac de re, prsecipuam va- rietatem ab his quatuor vltimis oriri, quarum ditonus

2o & fexta major gratiores laetiorefque funt, quàm tertia & fexta minores; vt etiam à Pradicis fuit obfervatum, & facile deduci poteft ex didis, vbi tertiam minorem per accidens à ditono generari probavimus, fextam autem majorem per fe, quia nihil aliud eft quàm di-

25 tonus compofitus.

a. Ci avant, p. io5, 1. 1:17.

b. Page 95,1. 10-2^!.

�� �