159-161. Ad G. Voetium. i i i
fciunt, fatis commode in patriâ meâ verfarer, nec alia prorfus ratio me ad alias fedes quserendas impelleret, quàm quôd, propter multitudinem amicorum & affi- nium, quorum confortio carere non poteram, minus 5 mihi effet otii & temporis, ad incumbendum ftudiis quibus oble&or, & quae aliqui perfuafum habent ad commune bonum gentis humanae prodeffe poffe ; cùm- que nulla pars orbis terrarum mihi clauderetur, atque omnino nulla effet, quam non confiderem me libenter
io in incolam, fibi nec gravem, nec forte etiam inde- corum, effe recepturam : hanc prae caeteris omnibus ( inhabitandam delegi.
Denique notum eft, me nec effe profefîione Theo- logum, nec de ullis unquam ex iftis controverfiis, quae
i5 Chriftianos in diverfas feftas diviferunt, difputare, atque ideo liberius,quàm Marefium aliumve ex veftris Theologis, omnia, quae de te dicenda funt, proferre poffe; ac fidem meam minus fore fufpedam quàm aliorum, qui de rébus ad religionem pertinentibus
20 contra te pugnant. Omnino enim poterit animadverti, me nihil de te effe di&urum, quod non eodem modo poffem dicere, fi effem ejufdem tecum religionis.
Hîc autem primo agam de virtutibus, quae Theolo- giae Profefforem & Ecclefiae Paftorem commendare 2 5 mihi videntur ; deinde fada tua breviter recenfebo, ac denique de meritis inquiram. Certum eft bafim & fun- damentum f omnium virtutum effe Charitatem, illam- que in iis potiffimum requiri, qui publiée deledi funt ad alios erudiendos & ad virtutem incitandos. Nofti 1 2 Non à la ligne (/" édit.).
�� �
