1,298-299- DLXIV, — 2^ Jiiir.LET 1649. J79
quœ fine vllâ fui irnminulionc dilatari & contrahi pojjii, Jiue per Je idjiat, Jïue aliundè.
Pojiremd igitur, & deviiror equidcm, quàd ne in in-
telleéîiim tuum cadere pojfit, quàd aut mens humana aul
5 Angélus hoc ferme modo fnt extenf, quafi implicaret
contradiélionem . Cùm ego potiùs putarem implicarc con-
tradiéîionem, quàd potentia mentis ft extenfa, cùm mens
ipfa non fit extenfa vllo modo. Cùm enim potentia mentis
fit modus mentis intrinfecus, non efi extra mentem ipfam,
10 \vt patet. Et confimilis ratio efi de Deo; vnde me confi-
milis ferit admiratio, quàd in Refponfione ad penultimas
Infiantias^ concedis eum vbique ejje ratione potenliœ, non
rationc effentiœ ; quafi potentia diuina, quœ Dei modus
ef\j extra Deum effet fita, cùm modus realis quilibet in-
i5 timè femper infit rei cuius efi modus. Vnde necefi^e efi
Deum effe vbique, fi potentia eius vbique fit.
Neque fufpicari poffum per potentiam Dei intelligcrc te velle, effeéîum in materiam tranfmifum. Quàd fi hoc intelligas, non video tamen quin eodem res recidat. Nam 20 hic effeéîus non tranfmitlitur nifi <, per > potentiam diui- nam, quœ attingit materiam fufcipientem, hoc efi, modo aliquo reali vnitur ciim ed, ac proindè extenditur ; nec tamen intereà feparatur ab ipfa diuina effentiâ. Videtur enim, vt dixi, confpicua contradiéîio. Sed hifce fiatui non 2 5 immorandum.
Ad Quœfiiones tranfvolo, pofiquam monuerim, quàm
contrifiat animum continuationis tuœ Philofophiœ de-
fperatio. Sed œquè refocillat tamen certa fpes Traélatûs
illius defideratijjimi, quem hœc œfias parturit ; cità &
3o fœliciter in lucem prodeal, exoplo.
a. Ci-avant, p. 343, 1. 14.
�� �
