J04 Correspondance. i,27g-2»o.
Ad refponfum Ail fint fimpHciter infînita, necne, profiteor me nef-
circa quartam difficultatem. CirC.
��InAantia I.
��Haiid tamen latere te poteji, quin fini vel Jïmpliciter infînita, vel reuerâ fnita, quamuis vtJ'um horiim fint, tàm facile fatuere non.foffu. Quod auteni vortices tui non 5 \difrumpantur & fatifcant, non obfcurum videatur indi- ciîim munduni reuerâ effe infmilum. Ipfe tamen intereà libéré profiteor, quamuis audaôler poffim affentire huic axiomati : Mundus finitus eft, aut non lînitus, vel, quod idem hîc eft, infinitus, me tamen non pofje plenè animo lo compleéli rei cuiufuis infinitudinem. Sed illud imagina- tionimeœ hic accidere, quod lulim Scaliger alicubi fcribit de dilatalionc & contraélione Angelorum : non poffe fci- licct fe in infmitum extendere, nec in punûi ûùoevoTT|T«. coanguftare. Qui autem Deum pofitiiiè infinitum agnofcit iS {i. e. vbique exiftentem), quod tu merito facis, non video, fi liberœ ralioni permittatur, quod hœfttet, quin conti- nua etiam admittat nullibi otiofum, fed eodem iure, eâ- demque facilitale, qud hanc noftram, vbi nos degimus, vel quoufque oculi, animufque nofter peruadit, materiam vbi- 20 que produxifft. Sed fufiiis aélurus eram quàm inftitui ; hune impetum fuprimo, ne tibi fim moleftior.
H Cùm ais, fi tantùm quoad nos fit infînita, reuerâ erit finita.
Aio; addoque infuper confequentiam effe manifeftiffi- 25 mam, quoniam particula (tantùm) plané excludit omnerii infinitatem à re, quœ tantitm quoad nos dicilur infnita, ac proindè reuerâ erit fnitd extenfo ; menlem autem
a. Page 274, 1. 10-11.
b. Ib.,\. 21.
�� �
