104 Correspondance. m, ng-iso.
A B non ejje ad lineam A G vt 2 ad yj lo, fed vt 2 ad 3; qu3e ratio abftinendi non efl iufta. Nam, û non redè infertur ab ifto modo loquendi falfitas illa, non debe- bat timere à Paralogifmis quos alij poflea fibimetipfis poffent facere ; fed ipfe putauit illationem illam veram 5 effe, quam ideo ipfe quoque colligit, fed fallaci ratio- cinatione. Nam, etji pilam ponamus ferri ab A dextror- fum vno gradu celeriîatis, & deorfum vno etiam gradu, non tamen perueniet ad B duobus gradibus celerita- tis; fimiliter,yz A feratur dçxtrorfum vno gradu, deor- 10 fum duobus^ non tamen perueniet ad G tribus gradi- bus, vt ille fupponit. Supponamus enim duas redas conftitutas ad angulum redum, A B, A C, fitque velocitas ab A verfus B in ratione ad velocitatem ab A verfus C, quam habet ipfa AB ad ipfam AC; hae i5 duae velocitates componunt velocitatem quse eft à B verfus C. Dico velocitatem à B verfus C elle ad velo- citatem ab A verfus C, vel ab A verfus B, vt reda BC ad redam AC vel AB. Ducatur ab A reda 20 A D perpendicularis ad B C, & per A , reda F A E eidem B C parallela ; '^-; item BF, CE, perpendiculares ad
FE. Quoniam igitur motus ab A ad B componitur ex motibus ab F ad A & ab F ad B, 25 non contribuet motus compofitus A B plus celeritatis ad motum à B verfus C, quàm poffunt contribuere componentes FA, FB; fed motus FB nihil contribuit motui à B verfus C; motus enim ille determinatur deorfum, nec omnino tendit à B verfus C. Solus igitur îo motus F A dat motum à B verfus C. Similiter probatur
��� �
