164 Correspondance. h, 65-66.
putaret, nunquid rideres vt puerum ? Quid tandem fi te idcirco crederet fibi inuidere, feque doftorem tuum appellans ferio diceret : turpe ejl doélori &c. (non enim alium fenfum fub iflo &c. latere poffe intelligo), nunquid meritô iudicares illum non amplius ex fola 5 fimplicitate falli vt puerum, fed mentem habere ali- quo modo turbatam ? fcias autem faluberrimum re- medium fore ad purgandam bilem, quœ te vexât, fi diligenter attendis, quàm apte tibi conueniat iftud exemplum. lo
Sed quia conatus fum hadenus tollere caufam tui morbi, deinceps dolorem lenire aggrediar. Doles praecipue quod à te interdum laudatus non te quoque l'audarim. Sed vt fcias, non amice fecifti, fi me lauda- ueris. Nunquid multoties rogaui ne faceres, nec de «5 me omnino loquereris? nunquid mea omnis antea&a vita fatis oftendit,me reuera fugere iftas laudationes? non quod fit mihi cornea fibra* , fed quia vitse tranquil- litatem & honeftum otium, maius bonum effe puto quàm famam : vixque mihi perfuadeo, vt funt homi- 20 num mores, poffe vtrumque fimul pofïideri. Sed aperte déclarant tuse literae qualem habueris laudandi mei caufam : fcribis enim te folere, poftquam me laudafli, Mathematico-Phyficam tuam meis conieduris prœferre, idque amicis noftris fignificare. Quid, * 5 quafo, hoc fibi vult, nifi à te idcirco me extolli, vt maiorem ex comparatione ifia gloriam quseras? nempe altius ponis fubfellium, quod vis calcare, vt tanto magis emineat vanitatis tuae thronus ? Leniter tra&abo tuum morbum, nec afperioribus remedijs 3o vtar : nam fi ea qua poïîum, & meritus es, te onerare
�� �
