Page:D’Argens - La philosophie du bon sens.djvu/358

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

qu’ils ne le méloient d’aucune Choſe ; les autres niant abſolument qu’il y en eût ; d’autres admettant leur Exiſtence & leur Providence, quelques-uns leur donnant des Figures déterminées, & leur aſſignant des Places fixes ; & tous, enfin, ſoutenant leur Opinion par des Raiſonnemens, qui, aïant quelque Apparence de Vérité, pouvoient faire Impreſſion ſur l’Eſprit de ceux qui les écoutoient[1].

Des Gens, qui penſoient d’une Façon, ſi différente ſur la même Choſe, pouvoient-ils avoir une Idée innée de la ſeule Choſe, qui ne tomboit point ſous

  1. Nec hoc eſl Admiratione dignum, cum ſciamus inter iſtos (Philoſophos) quanta fit de ipſà Deorum Natutrâ Diſſenſio, quantiſque Diſputationum Argumentis Vim totam Divinitatis conentur evertere ? Cum alu Deos non eſſe dicant ; alii eſſe quidem, ſed nihil procurare, definiant ; alii, & eſſe & Rerum noſtrarum Curam Procurationemque ſuſcipere ; & tantâ ſint hi omnes in Varietate & Diſſenſione, ut longum & alienum fit… ſingulorum enumerare Sententias. Nam alii Figuras his pro Arbitrio ſuo tribuunt, & Loca aſſignant, Sedes etiam conſtituunt, & multa de Actibus eorum Vitâque deſcribunt, & omnia quæ facta & conſtituta ſunt ipſorum Arbitrio regi gubernarique pronunciant. Alii, nihil moliri, nihil curare, & ab omni Adminiſtrationis Curâ vacuos eſſe dixerunt, affiruntque omnes Veriſimile quiddam, quod Auditorum Animos ad Facilitatem Credulitatis in vitet. Julius Firmicus Maternus Aſtromom. Ljbr. I in Prefat.