Page:Corneille, Pierre - Œuvres, Marty-Laveaux, 1862, tome 7.djvu/211

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
199
EXTRAIT DE XIPHILIN.

putant, quibus ego assentior, quod Domitianum, a quo certo sciebat sibi insidias parari, non interfecisset, sed id ab eo pati maluisset, et quod traderet imperium romanum tali viro.




LISTE DES ÉDITIONS QUI ONT ÉTÉ COLLATIONNÉES
POUR LES VARIANTES DE TITE ET BÉRÉNICE.


ÉDITIONS SÉPARÉES.
1676 in-12 ; 1679 in-12.
RECUEILS.
1682 in-12[1].

    qu’ayant surprins Domitianus en manifeste trahison contre luy, il ne l’auoit pas occis, ains auoit plustost choisi de souffrir le malheur qui luy estoit aduenu, que de le faire tuer. Ou bien de ce qu’il laissoit l’Empire Romain entre les mains d’vn homme tel… »

    * Suétone, dans sa Vie de Titus, chapitre x, parle aussi de ce regret de Titus mourant, et rejette, comme Xiphilin, la première interprétation : Suspexisse dicitur… cœlum, multumque conquestus eripi sibi vitam immerenti : neque enim exstare ullum suum factum pœnitendum, excepto duntaxat uno. Id quale fuerit, neque ipse tunc prodidit, neque cuiquam facile succurrat. Quidam opinantur consuetudinem recordatum quam cum fratris uxore habuerit ; sed nullam habuisse persancte Domitia jurabat, haud negatura, si qua omnino fuisset ; imo etiam gloriatura, quod illi promptissimum erat in omnibus probris.

  1. Le recueil de 1668 se termine par Attila.