Page:Corneille, Pierre - Œuvres, Marty-Laveaux, 1862, tome 10.djvu/394

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Quid, quam multa tuis debet jam Gallia curis, 115
Expediam ? tanto quantum se jactat alumno,
Et reliquas inter caput effert unica gentes ?
Nam quid deinde tuis conferre laboribus ausit
Attica simplicitas ? quid hianti invecta cothurno
Et tumido incedens hispana tragœdia passu ? 120
Quid veneres italæ, fractique loquacior oris
Mollities ? quid, romulei[1] laus una theatri,
Annæus, veteri concretam frigore venam,
Et vacua ostentet clamosæ jurgia scenæ ?
His rerum fines melius, penitusque latentes 125
Vestigare vias ; his præpetis omine pennæ
Aut fibris ovium casus aperire futuros
Fas fuerit ; fas artifici spirantia cœlo
Mollius, aut vivis æquare coloribus ora.
Sæcla tibi magna dudum tellure sepulta 130
Carminibus reparare, novæque refundere luci,
Hæ tibi sunt artes, Corneli ; hinc nominis ibit
Fulgor in immensum, et cœlo se Gallia tollet.
Hac tu conspicua famæ sublimis ab arce
Splendidus in radiis, tenues ne despice Musas. 135
Forte equidem indoctæ moveant fastidia plebis,
Autteneras lacerent peregrinis cantibus aures ;
At non incomptæ venient tibi, quas tua nuper
Laurus inassuetæ velavit frondis honore,
Quas[2] patrio insignes voluisti incedere cultu[3]. 140
His adeo teneræ si laus et gratia formæ
Ulla, decor per te venit omnis ; et omnibus æquum est,
Qua poterunt, numeris meritas tibi solvere grates.
Id patere, has memori tibi sese addicere cultu[4]
Æternumque tuo sibi nomine condere nomen. 145
Qualis ubi lento media inter gramina lapsu
Tenuis adhuc hedera, et frondosis abdita silvis,
Serpit humi nitens : solido si robore quercus
Alta, ingens, superas ramis educta sub auras,
Aut vetus occurrat Parnassi gloria laurus, 150

  1. Dans les Idyllia : « Quid jam latii laus una theatri. »
  2. Les Idyllia ont Et, au lieu de Quas.
  3. Il s’agit ici de la traduction faite par Corneille des vers latins du P. de la Rue sur les Victoires de 1667 : voyez ci-dessus, p. 192 et suivantes.
  4. Dans les Idyllia :
    Id patere, et memori tibi sese addicere mente.