Spiritus, et vires mole premente cadunt ;
Quique tibi reliquos vates devoverat annos,
Hæret, et insueto cuncta pavore stupet[1].
Turpe silere quidem, seges est ubi tanta loquendi ;
Turpius indigno carmine tanta loqui ;
Carmina quippe moram poscunt : vel parce tacenti,
Victor, vincendi vel tibi sume moras.
Quis te, facta novis cumulantem ingentia factis,
Per medias hiemes belli rapit ardor ? et altæ
Fulmina quis fronti Deus indidit, omnia solo
Protinus ut nutu dent mœnia sponte ruinam ?
Venisti, et positis circum undique Sequanus armis
Jura probat supplex, et lilia promis adorat ;
Longaque septenis superas emensa diebus,
Quæ spatia haud alius per sæcula compleat heros.
Nequicquam sonitus et primæ murmura famæ
Musa bibit, grandesque avida spe præcipit ausus,
In laudes arrecta tuas ; sed enim impete rerum
Obruitur, tantisque stupet spem cedere factis.
Ipse adeo immensis animus progressibus impar
Nititur incassum, et cursu defessus anhelat ;
Ac reliquos quamvis tibi dudum addixerit annos,
Hæret inexpletum admirans, nullusque stupori
Est modus ; et pudor est decora inter tanta silere,
Et laudare timor. Tu vati, maxime regum,
- ↑ Voyez ci-dessus, p. 72, note 1.
