Αἰτιολογικοὶ δὲ εἰσιν ὅσοι ἐπ’ ἀποδόσειν αἴτιας παραλαμβάνονται· εἰσὶ δὲ οἴδε, ἵνα, ὄφρα, ὅπως, ἕνεκα, οὕνεκα, διὸ, διότι, καθὸ, καθότι, καθόσον. Ἀπορηματικοὶ δέ εἰσιν, ὅσοι πρὸς τὰς ἐπιφοράς τε καὶ συλλήψεις τῶν ἀποδείξεων εὖ διάκεινται· εἰσὶ δὲ οἴδε· ἄρα, ἀλλὰ, ἀλλαμὴν, τοιγάρτοι, τοιγαροῦν. Παραπληρωματικοὶ δέ εἰσιν, ὅσοι μέτρου ἢ κόσμου ἕνεκεν παραλαμβάνονται· εἰσὶ δὲ οἴδε· δὴ, ρα, νυ, που, τοι, θην, ἂρ’, δῆτα, περ, πω, μὴν, ἂν, αὖ, οὖν, κεν, γε. Τινὲς δὲ προστιθέασι καὶ ἐναντιωματικοὺς, οἶον ἔμπης, ὅμως[1].
անգամ։ Եւ տարակուսականք են՝ որ տարակուսեալք՝ յերկբայս սովորեցաք շաղկապել, եւ են այսոքիկ, արդեաւք. ապա. ապաքէն. ապա ուրեմն. իսկ ընդէր. էր ում. զմէ։ Եւ բաղբանականք են՝ որք առ մակբերսն, եւ առ շաղկապս բացատրութեան քաջ տրամակային, եւ են այսք. արդենք. ուրեմն. այլ. այլ սակայն. այսու հետեւ. վասնոյ. յաղագս որոյ։ Եւ թարմատարք են՝ որք ՚ի սակս չափոյ, եւ կամ զարդու յարառոցեալք լինին. եւ են այսոքիկ. իգն. մակ. իբր։ Եւ են ոմանք՝ ոյք առադրեն եւ ընդդիմակս. որպիսի. սակայն. համայն։ Եւ վարանականք են՝ որք ակամայ ընտրելի առնեն զերկրորդն, որգոն. գէթ. գոնէ. փարթար։
իբ. Յաղագս առոգանութեան եւ շեշտոլոր անուանց։
Առոգանութիւնք են տասն. շեշտ (՛), բութ (՝), պարոյկ (՞), երկար ( ? ), սուղ ( ? ), թաւ ( ? ), սոսկ ( ? ), ապաթարց (՚),
- ↑ Ici finit le texte grec, et Fabricius y ajoute immédiatement la note suivante : Hactenùs Dioniysii Thracis grammatica. Sequuntur ibi pluravde prosodia, sed quæ à juniore addita esse testatur Porphyrius in eodem volumine mstum… in bibl. vindobonensi, ut refert Nesselius extant msta Dionysii Thracis Erothemata grammatica et Rhetorica V. eum. parte IV, page 48.
