8 GESTA FRANCORUM
A I
B j
C
i
i
r
t
D
>
i
i
e
i
n t
n
»
E
t
i-
« Pitre decmSt ~wèmm"m mm** endmmm} cmfitmm ttrtiè Smntm+mwbm « A tUmm**tk*m omnium jmtmim «mmm, « tgnotcms «ma» smul vmeren *•*»*m
- » mmmtrtm, dm trim» mm*», Pmtrù, et FOU, et S/m*»– mkd
ptm, ml pmmm, ml mkm m*»*, mi mtanàuam M* mmte et ccmqmfmt» compteur» M *KU, qm mm ma éHt mi m** *«**«, mtmdu Ecclemm* D»wm, mm mcemdùti, remuées, « Hmmmm reàmm m kmme PWm et Fifc» « Smritûs-mncH. Et hoe «K *l1m*m jm, ut remmu themm» ptmmei et mâtm mm mm OmhHUm tmaeuhm meus nequiter mterfedt, munm mtgmnem Domim$ ukmam : Et ait Re* Boe ad frmm» mû* videtw haieri difficile, ut dmm/ttie-Jmqmrn, « Dm* tmm ctiam. Sed eeUr* ut petero facmm. Cui et ’iï*j>M*cea, mquit, maitmum et tmgulare, qmd fmtulo, ut Dommum eœU colnyfef quem veht «»Ut ngmu, m cujut mmme «fowwrionrm «utr» /iott «peroèô^tto »t» peroraùs, eubiculum Lntrogresai pariter act-ubuentnt et nuptiatiter sokmmsante» m gaudio et t betitia tobus annTspatium expenderunt. a
Expleto itaciue anno, ad Gundobaldum iterùm Oodoveus Aurebanum dingit, mandaiis ut C3»rochildis uxoris suae thesauros ei traiisraitteret. Ira fo-vens Gundobaldus, Aureliani verba vix sustinet, et in haec verba tandem prorumpit A’unqùd m mmUm Clodooei ngnum nuum tndetwr, aut thnauri met ? Nom* obtestatus tum, et éûci tUri, Aurtlime, ut no* ventres ampliùs explorant tubttanliam regni nostri, vel Prindpum nottronm felkitatem ? Salutem populi nostri ttstor, nisi àlà revertaris, et receueris a me, ego mtafâam te. Cui Aurelianus ita respondit, dicens ViW tkmunus meus Clodm>ats Bex, et Primates regni ejua, quia non te iimeo, dum dominus meus admxtrït. Et sic mandat proprms tuus et meus dominus Clodoveus quia tibi est oceursurus, ut thesauros uxoris suœ recipiat. His auditis, Burgundionuin majores dederunt Regi-suo consilium, ut univ«rsa qua ; fuerant patris ejus vel niatris, Qiro- t , ;j9 chikli abstjue dilatione redderentur, dicentes Regem esse ferooem populum sine ’̃ui Deo, pactum debere stabiHri cum talibus, ne unanimiter irruentes in eos, terram pariter dderent ac populum. Quid plura ? Reddit Gundobaldiis Legatario Régis oninem Chrochildis supellectilem et ex thesauro suo auri pin issimi et argenti fabricaturas pretiosissimas, et ait ad Aurelianum Quid restât ampliùs nisi ut unhvrsum regnum meum Clodoveo dore dtbeam ? Revertere citô ad dotninum Regem tuu/n quia habes quod ti déferas, mutura mulla. Metit tnessem, quant non semhuirit, et colligit quod non sparsit. Kt ait Aurelianus Filius tuus est dominus meus Clodoveus. Mon cmtrisUris « modicum istud ei detulero ex hoc nunc omnia i<estra communia erunt. Et dixerunt Burgundiones Vimt Rex, qui taies Legatos habel. Revrrsus est Aurelianus ad dominum suum et restituit ci otunia qua’ -reddiderut Gundolxildus. In diebu» illis dilatavit Ckxioveus Francoruin regnum iisque ad Set]iKin.im et accipiens caatrtim Miledunensem tradidit eum Aureliano I^egatario, euiiKjue Ducem Provincwe illius esse instituit. Dehine Aurelianis.usque perveniens Franrorum terininos usque ad fluvium Ligeris protelavit. Intérim Regina dominum suum adhortabatur, ut Denm coleret, et muta sinuilaehm ex omni regno suo deléret, si victor adversù» inimicorum omnium impietates esse cuj>erot. IVludcbat eam
Qodoveus, et subsannabat non tamen exproliando sed hhiidiendo potiùs, vit»
V"’49** monita refutabat. Ad hoe uti(jue ventiim est ut Regina œn .ijxwt et jwreret filium et juxta ritum Christianorum ad abluendum sacro liapiisninte in Ecelesiam deferri prseciperet. Baptisatus, et siguatus, et saoo rhrisniate dclibiitus quem Ingumeitan vocaverunt hi, qui eum de saero baptismate susceperuut. Née mora, defungitnr infans, et res sicut evenerat innuitur Clodoveo. Tristatur pater anxius, printam sobolem cùm insperatè. deferri videt ad.tuinuliim, et Reginam increpat, cur videlicet in nomine Domini nostri Jesu-Qiristi sigiuisst-t infantultnn. Adtlrmabat enim insanus, cjuîxl si dits suis dedieatus fuisset non tam eitô privaretur hac luce. Regina verô gratias Deo referebat quod c jus primogenita in etrlesti gloria suhlimasM’t. Postautem hum- jjeperit et alterum et ablutum fonte lmptismatis Qodov.i. ««. niirem vocaverunt. Et hic cùm jegrotare arpisset, vérins Reginaiii asjjfiioribus incrept Qodoveus, asserens istum etiam nulla ratione vivere posse, nisi (jno modo vixerat et alius. S«tl orante Regina» et Doniini miserieordia prarurrente, vite iNirittT et M»sj>itati rcstitiitus est iniantiiliis. Hex itaiiue entière dilVerebat. née monita silutis audin- volebat, iloutH- taiulem alii|iiando Ix-lluin cunlra Alemaiinos Siu’voM|iie moveiet in quo eoinpiil.sus i>st eonliteri quinl IVus soins |x>te>t aiixilium pru-stare « ndtnti. Nain eùmjiine et inde
