PER R0R1C0NEM MONACHUM. 7
An 493.
i 4
I
V
D u
E A
B 1
c 1
V aociarr. Régis mandata latarus arripit iter AureHanus, Burgundiamteadea&, etquo noverat eue pueUon pedestri itinere properat, peram fera» et baculum, reaaratis tunicisadopertus, in sportefla abscoiisa ferebat mimera Oodovd. Quo cùm pervenisset, adveniente die Domink» inter rciiquos pauperes ad capiendam deemosynam aeae Aurelianus imnriacuit, ut Chrochildi de Ecdesia redeunti paucos indicaret aermones erat enim Christiana. Qiue cùm de Ecdesia dontom rerettetetui, et aolita munificentia ainguBs pauperibus efeemosymm impertiret, perrenit ad Aurelianum, et obtulit ei aurem unum, totius tgnara negotii. Qoera cùm ilie recepisset, cautè subtraxit paDium puelfae, innuens aeae loqui vdle cum illa. Ventum ert ad Pabtium, et suh^iettffcjjureKanoJnjredkur vnrgo tricfiniam, et miât anciUam quœ convocet peregrinum. DelnTïr~ATïreiiaTH»-dananaRegia, et annuhtm Oodovei manu gestans, porrexit eum puellae, et ait LogmùuVliiièaro^rmi imÙM^ ï quiddam sernu tuua aeerrtè m attribua tuia et licite poasim mtnmre nuouLUa imm mei Regis. Cui et illa Loquere, inquit. Et educens e sportella sponsatia omamenta, obtulit pudlae, dicens Hac mandat dommta mou Roc Chdovetu, et n ei prtebuerit twe volmtatis aaentwit abaque dilatùme te recipiat m uxorem. Tantam indtistriam viri miratiir puella, et cum nimia mentis akcritate donaria Regis amplexatur, et cetera sihi recondens, annulum solum in thesanros avunculi sui reposuit, et taliar rettilit portitori Salutem dicito Cloimw’, et quamvis nom ait Ikitum ut nubat Chrùtiana pagano, tamen ai Domini Dei minutas aéfuerit, cui servie quem confite* quem adoro, gratta* divitur referam majeatati et nutum aubaequar imperantia. Et tu noatri aecreti fidua odjutor tnde in pacc.
Perlata sunt ad Qodoveum verba puellae et rtirsùm Clodoveus Aurelianum Legatitriiim ad (iundohaldum dirigit, mnndatque ut ei in conjugem neptem stum trihuat, si Francos velit hat)ere paratos alioquin aut tributa persolvat, aut ad piignandum cum eo .-u-ma corripiat. Ha ?c audiens (lundobaldm, mente eonsternatus convex^jt amicos et consiliarios suos, dict>ns illis Nnstia onutea conailiarii et amici mei quôd Fratworum R ?jr CAodmrus adt<ersùm nos quarrat occasions*, peten* per Legatum neptem Chmchildem cùm needum eam facie noverit. Hœc est diasenakmia orùjo hœe causa discordia>, ha ?c ttostne vastationis infinita perdit io. Ad hoc tendit omne negotium ut nos tmnea vit a privet druide gentem nnatram apoliet libertate. Ideà enim vos accenivi ut pari cottsilio santorem critum inquiratis, et communi utititati providentea, qttid facto opus sit veatra auctoritate decernati*. His ita peroratis, Burgundiones consiliarii ejus metuentes iram incurrere Clodovei* pari consilio decrevèrunt, ut tanto Régi tamque potenti puella donaretur, ne hac occasione ad delendos eos tantae gentis ferocitas acueretur. Mctue.l>ant enim Francos, ufretene gentes, quae cernebant eos 1 undiqne dilatari, née esse aliquem, qui eorum gladiis resistere posset. Mandant ergo accelerari negotium ne prolongata responsio verteretur in fastidium. Et advocans Aurelianum Gundobaldus, his eum cœpit interpellare sermonihus Quoniam oecaaûme petendi tuto^em domino tuo Regi domos noatros et patriam explorare venitti, hoc popuH nostri responsa dicito Clodovto Inaniter suapicatua eat habere neptem meam conjugem, fru,,rtrà concupivit Chrochildis tnear pulchritudinem His exasperutus Aurelianus ita rcspcindit Quoniam rusticani alicuju* me putas mandata detulisac non hoc mandat alita nisi Clodoveus, tutu et mena dnminus,- tuus, inquam, tuus, ut mittas à aponsam suam Chrochildem quod si distuleris ont ei tributa persoh’es aut libertatem gladio defensabis. Snhstoniadiatus Gtindoltaldus haro tautùm Aureliano verba rependit Yeniat, itniat dominua tuus Clodoveus, quoniam ad defendendam libertatem Rurgundionum enscs paratox imvniet et ftmino ïko nnbia auxiliante ad internedonem dectdct audada ejtu et vindicabitur .languis gnitium plurimamm qui effusus est in manibus ejus. Kt plura kx-utiis, tnndotn consilio prudentam viroriim niitigiita «"st insairia et sic c Oirochikicm Àiireliuno tradidit. Quam cùm ingenti gandin Aurelianus suscipicns, Suessinnis civitntem sceum usejne duxit, et reddidit eam Clcxloveo. Cujus pulchrititudinc dehvtatus Rex, «’onv«x-atis n-gni sui Prooerihus scfiindùii] i-ogiam oonsuetiidinom can» sihi s<Kiavit in uxoreni. Scrô igitur dit’ illo, r|iiando more nnptiali snniil aciMiinlxTc debm-nt, se il !a prior allocuta est Clorinvctim AuHiat oro, dwiivus meus Rr.r am-dllain suant et ome ?<icre digitctur fnmiilr mur si inrsiu iirnttum 1,1 ,̃«̃,̃/» W/im«. Cui Clodoveus PcW ait. qw» ! vis. qwmmm tua j^titw c<m* :Vu-tur rff.rtum. Ad hav H«-in,i spiritu > ivp !ta. lus llr-rm m-pit" intrrjM-llare M’rmonilm> l’vmiwn j^tulnt mirilln tua. ,l»mw/ tm /,Vr, ut Ih’wnii, :) ! , ;rh Ihitrrm «tnin)>tnilni, ,r, ;l,,s qui !,̃ rrr.ivil ,lrin,l,- ut Ihimtnum Jrsuiu Christum qui n- nlnmt. a
Si
P
g
il
it
a,
si
fi
n
rt
C
<
I <
I
I
I
i
i
l
s
t
r
f
a
f
c
V
n
c
u
f
f’
e
t
fi
A.
