Ossa sacra corporis ejus ex voluntate domini regis nôvi Philippi debuimus nos, et quidam alii ad hoc clccti, statim post obitum ejus in Franciam reportare videlicet in ecclesia beati Dionysii, ubi elegerat sepulturam, si in terra christianitati nondum acquisita ipsum, Domino disponcnte, decedere eveniret. Scd postea habito cum rege Siciliae consilio, ut credimus, saniori retinuit secum sacras reliquias dominus rex Philippus confidens quôd ex meritis sancti patris Doitiinus in bonum promoveret exercitum, et ab infortuniis conservariet. XLV II. De corde ejus et intestin» in Sicdiam translatif, t : Tamen carnos corporis ejus excoctas, et ab ossibus .separatas, necnon cor et intrstiua ipsius peliitel impelravit devotus rex Siciliae à nrpote suo Ilegc Phiuppo. Qui suscipio.ns sanctas reliquias, honorifidî fçcit cas in Siciliam deportari et prope Palermuni in nobili quadam et cathedrali abbatia pracepit recoudi, cum valde solemni atque devota processione totius cleri alvpopuli lerrir illius. Quando de 1’unicio redeuntes, etPalermum1 transeurites, dictain abbatia ni veir nobilem ac piilchcrrimam visitavimus, audivimus à pluribus fide dignis, quôd postquàm sacra roliquire ibi fuerc nxonditœ t multa miracula ibidem ccwpt^rantc Domino acculerunt. Denique cum quunto honore, devotione, ac reverentia suscepta sunt ossa ojus, qu ;p dcvotissimus ipsius filius illustris Rcx Piiilipim in reditu suo dr D Tunicio sccum ubiquu deferri devotissime facirbat cum quanto Jesiderio ac dovotionc tam clerus, quàm nobilos, et populorum iuuumera multitudo cum .••olomnibus ac devotis procession ibus undique concurrei"ent ad videndum seu tangendum loculum, in quo preciosa ; ipsius reliquiae portabantur, cùin duminus rrx transitum faceret tam per Siciliam et Calabriam, quàm per sacram urbem nomanam et apud Viterbium, ubi tune domini cardinales moram ad cligendum summum pontificem faciebant, necnon per Bononiam et civitates alias Lombardia ?; testes sunt, qui tunc aderant cum domino rege présentes. XLV III. De adventu ossium sacrorum in Francia. Qoôd si per aliénas terras ossium sacrorum rcliquiae transeuntes •cura tot et tantis honoribus ac piis processionibus sunt à fidelibus populis prosecute ; quis enarrare sulTiciat, quaudo Rex illustris cum pii patris ossibus sauclis Franciae regnum intravit, et per civitates et castra regni sui transivit, cum quàm devotis ac taci yinusis processionibus clerus ac religiosi sibi reverentrr occurrerent ac prout dignuin erat pie susciperent atque devotissime prosequerentur, cum innumcra atque devota frequentia populerum ?
Nec prsctennittendum quôd cùni beati régis spiritus exiret de corpore horâ illâ, et quasi momento eodem, illustris rex Siciliae, gloriosi régis Franciae frater, onlinatione divinâ ad portum applicuit, et castra nostrorum intravit. Super cujus adventu jocundo corda nostrorum, que ex obiiu pii régis erant graviter sauciata, non modicum consolata fucrunt ; et ex tam potenti succursu hetitia grandis ipsis accrevit. Similiter ex praescntia tam victoriosi principis tamque famosi, Sarracenorum corda, que de morte sancti régis animari poterant et laetari, non modicum consternata fuerunt.
VITA SANCTI LUDOVICI
Bit. «iraK. iat Pattrnum mltufrà ; Jb. fnU.. qui moi» Palarmim "muk Paienuin mtnjou wjthctt. XLVI. Quôd sancta ejus oasa in exercitu retenta «uni. XLV. De adventu regis Sicili» apud Tunicium.
i
i
E
A
B
C
D
E
