si dicto regi Dominas inspiraret perficero quod proposuerat de suscipiendo bap- a tismo, huic pio operipropmquior esse posset. Hic non silendum arbitrer, quôd cùm in ipso anno, quo pius Rex debuit ultimo transfretare, rex Tunicii missset ad eum solemnes nuncios, et in festo beati Dionysii Rex faceret quemdam Judeum famosum in ipsa ecclesia dicti beati Dionysii solemniter baptizari, ita quôd Rex ipse cum multis magnatibus ipsum de sacro fonte levaret, voluit quôd dicti nuncn regis Tunicii solemnitati ipsius baptisinalis intéressent. Quibu» Rei vocatis, ex magno affectu dixit .Dicite ex parte mea domino vestro regi, quôd ego tam vehementer salutem animae ipsius desidero, quôd vellem esse in carcere Sarra1 cenorum omnibus diebus vitre, meae, ibidem claritatem solis non visurus de « cœtero, dummodo re* vester et gens sua ex vero corde fierent Christiani.. 0 vere fidelis sermo, et omni acceptione dignus O verbum plane catholicum perfectione B fidoi et charitatis refertum Desiderabat quoque devotissime rex catbolicus, ut christiana fides, quae tempore beati Augustini, et aliorum orthodoxorum doctorum in Africa, et maxime apud Carthaginem, tam ab antiquo eleganter floruerat, nostris temporibus refloresceret et dilataretur ad bonorem et gloriam Jcsu Christi. Cogitavit itaque, quôd si tantus exercitus tamque famosus apud Tunicium subito applicaret, dictus rex Tunicii vix posset apud Sarracenos suos tam rationahilem occasionem habere suscipiendi baptismum, videlicet ut per hoc posset inortefn evadere tam suî ipsius, quàm eorum qui secum vellenl fieri cbmtiani : et sicytiam regnum suum sibi pacifice rcniancret. Praeterea Regi dabatur intelligi, quôd*i omnino praedictus rex nollet fieri christianus, civitas Tunicii erat valde facilis ad capiendum, et per consequens tota terra. Suggcrebatur insupcr régi c quod civitas illa plena erat argento et auro, ac divitiis infinitis ut pote quae à multis rctro temporibus à nullo fuerat expugnata. Unde sperabatur quod si, f)co volente, dicta civitas à christiano exercitu caperetur, ex thesauris ibidem invintis posset acquisitioni et restaurationi Terrae sanctae multum efficaciter subveniri. C.Ptorùm, cùm de terra Tunicii venire soleret magnum subsidium soldano Babylonico tam in equitaturis, quàm in armis et bellatoribus, in gravamen ot nocumentum plurimum Terrae sancte ; crediderunt barones1 nostri, quôd si postifera radix illa Tunicii posset penitus extirpari, ex hoc Terraî sanctae et toti christianitati utilitas maxima proveniret. Cùm igitur scriptum sit, quàd nbi unum propter aliernm ibi tantàm alterum unnm cùm via apud Tunicium proprie ag^ressa f ue rit ad honorcm christiani nomiiiis ampliandum, et specialiter ad Torrac sancta» d utilitatem, et faciliorem succursum, non videtur via apud Tunicium contraria voto crucis, sed potius una et eadem, ut pote quoddam adminiculum et pra ?pa) ratio ad Terrain sanctam cilius et commodius restaurandam. Propter lias et quaftdam alias rationes, viam apud Tunicium aggressi sunt quôd si aliter de via illa successit, quàm à fidelibus speraretur, peccatis nostris atquc nobis. occulto Dci judicio, debemus potius imputare.
XLII. De adventu régis ante Tunicium.
Igitur navigio cum exercitu nostro satis libere et quasi sine contradirtiono in terra Africa» applicato, inter Tunicium, et prope Cartbagiiiem nostri fixoro t : tentoria. Post modicum, castrum illius famosa» Carthaginis, et quidquid ad castrum p»’rtinet, nostri velociter et victoriose ceperunt et ibidem multos Sarraconos occidorunt et victualia multa et alia exercitui necessaria sunt lucrati. Congressus quasi quotidianos cum Sarracenis, et strages hinc inde factas, et alia lnijiisimxli aliis qui melius ista noverunt scribere derelinquo*. XL III. De moruliute que ibi accidit.
Circa quatuor menses mansit ibidem in tentoriis exercitus christianus, et tam Baron» alat t Mi frml.
Mi. prul. qui BMiiaa Ula noverunt aoribenda ralinquo.
VITA SANCTI LUDOVICI
L
B
( ;
D
E r : i
