AUCTORE GAUFRIDO DB BE^Q^OCO. W c
TOM. VU
kiijiMi’ui.i,. :̃,̃̃̃̃
.
a emin
b privu
n ipse
E I
dabil
Pr
inten
peste
su un
insa
exec
tune
sunt
nabil
salut
mun
exho
mun
gnui
H
tioni
justi
sui i
cun(
rare
maie
cath
fach
nici<
tati
mul
taba
ben
rege
prae
et in
Poi :
que
eminebat ; quamvis status juventutis sue semper bonus, etinnocens, ac cemmendabilis multum esset. Wr
XXXII. De selo eju» ad turpes idationes et blasphemias otiiptndaf. Praecipue autem circa cultum divinum et exaltatfcmem fidei christianae ejns intentio versabatur. Nan ? plurimum anxiabatur, et compatiebatur cor ejus super pestem illam generalem, quae ab antique noxie occupaverat specialiter regnum suum i videlicet vitium jura lion mn turpium, et blasphemiarum m Dominum et însanctos ipsius. Zelo igitur divino permotus, et solerter cogitons qualiter h«c execrabilis noxa posset ad honorem Dei de regno Suo radicitus extirpari, habito prius consilio dihgeati cum domino Simone, sanctae Cecilie presbytero cardmali tune apostolica ; sedij* legato in Francia, auctoritate ipsius legati et suà convocati sunt Parisius majores de regno, tam principes quàm pnelati ; ut super hoc dajnnabili vitio refrena(ndo vel potius destrufcndo apponeretur consilium et remedium salutare. Igitur à domino legato facto super hac materia sennone solemni plùrimum efficace, Rcx catholicus zelo sancto/succensus, ore proprio fecit super hoc exliortationem devotam et rationibus a idis et apertis subnixam. Igitur de communi consilio et assensu edidit pius Rex générale statutum quod per totum regnum servari etpromulgan voluit, in hæc verba Igitur post edictum hujusmodi publicatum, quidam civis Parisiensis, conditionis niediocris, inhoneste valde jurande blasphemavit in Deumi Quem Rex justns absque niisoricordia cauterizari praecepit in labiis ferro candenti, in peccati sui mcmoriam sempiternam, et ad aliorum exemplum. Super quo cum multi secundùm seculum sapientes propter hoc contra Regem verbis malcdictis murmurarent, audiens haec Rcx magnanimus et sciens esse scriptum Beati eritis cùm maledixerinl t’obis hommes, jaxta illttd Malediant illi, et tù benedicet, dixit verbum catholicum, videlicet quôd desiderabat potins’ simile cauterium sibi in labiis esse factum, et quoad viveret talem indecentiam sustinere, dummodo hujusmodi perniciosum vitium de regno suo penitns tolleretur. Praeterea, cùm tune temporis ipse dominus Rex quoddam opus Parisius fieri praecepisset quod communi utilitati conferre non modicum videbatur, super quo ab illius beneficia habentibus multas bcnedictioncs habebat dixit, quôd majorem mercedem à Domino expectabat pro maledictionibns, quas occasione illius cauterii incurrerat, quàm pro benedictionibus quas habebat pro illo beneficio generali. Igitur rex noster per’ regem Josiam congrue et merito designatur, in cujus laudem scriptum est, prout prsemisimus, quod tulit abominationes tmpietatis, et gubernavit ad Dominnm cor suum, et in diebus peccatorum corroborant pietatem in cultum divinum. E Insuper ad laudem devotionis fidei ipsius pertinet, quèd cùm semel esset apnd Poissiaci castrum, coram quibusdam familiaribus suis gaudens et glorians dixit : quôd majus bonum et digniorem honorem quem unquam habuerit in hoc mundo feccrat sibi Dominus in castro prœdicto. Mirantibus qui aderant, de quo honore hocdiceret, cum de civitate Remensi, ubi regni coronam et sacram susceperat unetionem îuec dixisse eum potius sestimarent ; subridendo respondit, quôd in castro illo sacri baptismi gratiam susceperat, quod super om nés honores seu dignitates mundanas majus donum et dignitatem incomparabilem reputabat Unde etiam cùm secretas literas alicui familiari mittebat, et ex causa ahqua volebat supprimere nomen regis, Ludovicum de Poissiaco, sive Dominum Pois-Dnant htc (tatuU in M*, oodira que dwampU « tlu* libri» nddenw mSrè.
XXXIV. De honore qucm dixit sibi ea»e factum apud Poi»«iacum. e XXXIII. Statua ediu contra juratore» et blasphemos’. Potia» mktrt Ut. frtl
