pretiosis oraatam, ad predictami sacru reliquias bonorifice recondendas ; testes esse a possunt qui Parisins pï«îicU diUgenter videront. In cjua capella canonio» atque capellan» instituât, et magnos redditus aaàçnavit, sicut decebat regiam dignitatem ut ibidem Domino m perpetuum in divino officio aennretur. Hec orama zelum fidei christianœ in ipso commendant X XV. De prim. eju. peregriiutione tnnaMiù» et qu^ite/D«niet.m eepit et quomodo captus fuit, et delibex»tu».
Praeterea ex1 quanto fervore fidei bis peregrinatiosem assumpserit transmarinam. quantosque in ea sustinuerit sumptus, pericula ac labores, pêne innotuit toti mundo. Sane.qualiter in prima sua peregnnatione, et postmultos labores in b primo adventu suo in jEgyptum, sibi Dominus miraculose reddident DamieUm ; quomodo postmodum divinâ permissione à Sarracenis captus, quàm constanter, nuàm sapientcr se habuerit in gestibus et responsis, quamdiu fuerit in manibus eorum detentus, testes sunt qui cum ipso praesentes fuerunt. lu quôd ipsi Sarraerni cum sanctissimum ac veracissimum necnon sapientissimum reputabant. Dcnique advertendum, quôd si captus fuit à Sarracenis, non est multum mirandiun ; sed est divino miraculo et ipsius potentiae, necnon sancti Regis meritis ad^ribendum, quôd ita de facili, et satis pro modico pretio,. contra spem fere ompcm, ip6e et fratres sui, et exercitus christianus, fuennt satis sani et incolumes (le impiorum manibus liberati. Denique non silendum est, quôd quando Rex ipse captus fuit, graviter aegretabat illâ mortiierâ et generali infirmitato, quâ maxima c pars exercitûs illis diebus est defuncla ; ita quôd de vita ipsius modicum sperabatur. Sed eo capto, providente ipso qui diligentibus se omnia cooperari iacit in bonum, soldanus per medicos suos, qui melius quàm nostri noverant artem curationis infirmiUtis hujus, fecit eum custodiri diligentius ac sanari et omnia necessaria, quœcumqùe Rex petiissct, abundanter et c«rialiter ministran. Ita quôd de ipso atque de suis potuit vere dici Et dedit eo, in conspectu omnium qui ceperant eos.
VITA SANCTI LUDOVICI
_) ]*_a^ ̃ ̃ iiiili miiaii nAnAnhrA I^*CO Igitur divina virtute liberatus, et pace seu treugis» cum Sarracems firmatis, neenon captivis qui tune potuerunt haberi, reductis, venit pjus Rex in Achon n habitoque communi consilio, tam cum suis quàm cum terne ilhus militibus et praDlaûs, dicentibus plurimis et discretis, quôd si post tale infortunium rediret in Kranciam, in maxlmo perditionis periculo dimitteret terram sanctam et quôd es,sent porditi residui captivi, qui nondum adhuc fuerant liberati Rex pietate et fidei virtute permotus consensit morari in Syriam quamdiu Domino placuiswt, licet nonnullï suorum aliter suaderent. Moratus est iUque postea in terram sanctam, per annos quinque vel circà ; née mora sua fuit inanis et vacua. Nam in spatio illo, cum magnis sumptibus œdificavit Cacsaream muris fortissimis in circuitu civitatis ; eodem modo Joppen et Sidonem. Multa insuper posuit in ampliando et fortificando muros civitatis Achon. Licet autem laboreshujus, quamvis plurimum sumptuosi, modicum effectum utilitatis christianitati visi fuerint contulissc, i credimus quôd per ipsum non stetit sed potius ex secreto et nobis ignoto Dei judicio hoc processit, et culpis aliorum hoc exigentibus potius quam ipsius. XXVII. Quàm pie suscipiebat Sarraceoo» ad fidem venientes. Insuper, in mon» illius spatio Sarraceni multi ad ipsum pro chrûstianitate suscipienda venemnt, quos gaudenter recipiebat, et baptizan faciebat, et in fade Christi instrui diligenter et eos in omnibus propriis sumptibus sustentabat, et in Fraticiani secum adduxit, et ipsis et uxoribus ac puens eorum quamdiu vive-CWamcllâ.
XXVI. Qualiter m habuit in Acbon, et de mora ejus in Terram sanctam. Saùol-Jc*n-<rAcre.
e A
e
a
as
-
it
n B
i ;
r,
îs
i-
t.
-
is
re
es
se
a c
a-
in
•a-
e-
bd
mt
’y
!C-N
.n
et
ret
bd
et
et,
ic-
in
- ir-
ido
iri- I
tSC.E E
Dei
