Quolibet Sabbato consueverat pedes abluere in loco secretissimo, humiliter et b devotè, flexis genibus, trium paupenorum et seniorum hominum, qui poterant inveniri et post ablutionem pedes extergcre, et humiliter osculiri. Similiter aquam porrigebat eorum manibus abluendis, quas eodem modo osculabatur et post ctiilibet certam summam denariorum erogabat, et ad comedendum ipsemet cis ministrabat Si autem propter corporis infirmitatem haec pietatis obsequia facere non posset, volebat quôd vice ipsius confessor suus, praesente Eleemosyy nario, praedicta simili modo exequeretur. Caeterùm, ad laudem hujus dévote ) lian^litatis speelat, quod dum quodam sabbato esset in abbatia Claracvallis, ablution ! pedum monachorom, quod Mandatum vocant, voluit interesse ; videlicet, quôAsecundùm morem ordinis post Vesperas, solemniter et devotè sibi mutuô laVant pedes. Ipse verô ex humilitate sua pluriès voluit cappam deponere, et flexis c genibus manus apponore ad pedes servorum Dei humiliter abluendos. Sed quia plures Magnates non sibi multum familiares tune sibi adstabant, de consilio ab hoc humilitatisofficio supersedit. De eximia humilitate ipsius, benignitate, mansnctudine, atque patienta, plurima possent dici, et ad «Bdificationem multonim exempla subjici. Sed prsesens opus excedere modum posset. In praedictis enim virtutibus nescio si secundùm statum suum paremc haberet in mundo. X. Item de humilitate ejus.
Dcmum ad laudem humilitatis ejus spectat, quôd in extrema voluntate sua statuit, et in testamento suo scribi praecepit, quôd super sepulturam ipsius de- i functi nulla curiositaj., nulla sumptuosa superfluitas fieret ut, sicut. humilitatis exemplum se eibibuerat vivus ostenderet et defunctus. Confessores suos in magna reverenlia semper habebat, ita quôd aliquando, postquam jam sederat coram confossorc ad confitendum, si ostium aliquod vel fenestram vellet claudi, vel aperiri, ipsc à loco confessionis festinanter surgebat, quasi pra ?veniens confessorera )et ibat humiliter ad claudendum, vel aliquid hujusmodi faciendum. Qui cùm à ’confcssore super hoc argueretur, humiliter respondebat Amen, vos estis pater, et ego filius. Item ad commendationem pertinet humilitatîs ipsius, quôd fréquenter, et.ahsque pudore, Imo libenter plurimùm gratiosè narrabat, quomodo apud Massoram captus fuit à Sarracenis, ft qualiter tune se habuit apud eos, et de modo liberationis ipsius. Si quid dicebatur ei vel fiebat quod displicebat sibi, si dissfmulandum crat, optimè et cautè dissimulare scicbat. Praeter- confessores suos, aliqumi vel aliquos etiam sibi cligebat, quos affectuosè rogabat. quàd ea quap vidèrent, vel ab aliis audirent digna repreheusione in ipso, sibi fideliter intimarent, ncc sibi parcerent ullo modo. Ipse verô hujus [niodi] caritativas monitiones bénigne et patientissimè accepta bat. vel panno viridi, sen bruneto, nec pellibus variis sed veste nigri coloris, vel a camelini’, seu persei. Et quia vestes hujus minons valoris esse videbantur ad dandum pauperibus, quàm alia pretiosiores, quibus in iuventute uti solebat, instituit, quôd ad recompeosationem Eleemosynarius suus* quolibet "anno haberet sexaginta libras paratas ad dandum pro Deo, ultra id quàm babere* solebat. Nolebatpius rex, quod propter humilitatem suam exteriorem aliquid pauperibus deperiret. Similiter ex tune nunquam uti voluit calcaribus vel frenis, nisi omninô albis et ferreis, absque aliqua auratura neeseilisad equitandum, nisi albis, et sine omni pictura.
VITA SANCTI LUDOVICI
a 1
Mi. lime, motolini.
Mi. firme. «Iwunwynwii» »ui«.
De consensu uxoris sua- reginae, per totum Adventum, et per totam Quadrage-XI. Quomodo caste et continenter se habuit in matrimonio suo. IX. De «blutionc pedum pauperum.
Ut. ebroK. ultn id babere.
Mil. «tfoir. pabtai.
A À
>
LB B
L
r
t
t
i
!>
s c
i
t)
i
)
D
IS
a
n
l,
à
r,
i-
d
lo
i- k
)
