Consiliarios et" assessores, tam clericos quàm laicos. electissimos tam in fidelitate quàm et sapientia, habere volebat, et undecunque poterat, eligi faciebat. In causis, quae contra ipsum vertere videbantur, semper quantum bono modo poterat, contra se stabat, et allegabat ut per hoc consiliani absque timore offensœ ipsius à vero judûtio minimè declinarent. Super forefactis, quae tam ad personam suam, quàm ad prappositos vel baillivos spectabant, mittebat plures per regnum inquisitores diligentes et fideles et inventas injurias cmendan et restitui faciebat. Similiter super statum familia ; domûs sua ; inquiri pluriès faciebat, et reos probatos secundùm quod meruerant puniebal. D Cautissimus erat, et gratiosissimus in loquendo. A verbis scurnlibus et dissolutis, maxime à dctractoriLs et inendacibus summè cavebat eiJ rarissime, vel nunquam maledicta vel convicia dicebat alicui, quantumlibet’ moclico garcioni, nisi hoc exigeret grandis culpa. Specialiter autem ab omni genere juramenti, quantumcumque, ut in loquendo fieri solet, consuetum vel modicum videretur, penitùs abstinebat. Aliundèf ad evitandum alisffuramenta, loco juramonti solebat dicere In nomine met. Quod audiens reprehendi à quodam viro religioso, ex tunc~Oftininô abstinuit. Sed secundùm Evangelium erat sernio ejus : Est, est ; Non, non. In arduis negotiis, et gravibus consiliis et causis, pauci, vel nulli, perspicaciùs ipso, et v(/riùs judicabant et quod intellectu capiebat, valdè pru-> denter et gratiosè proferre sciebat. Siquidem difl’usa erat gratia in labiis ejus, et E sicut verè sapiens, in verbis seipsum amabilem faciebat. Itpote cujus sernio in gralia sale semper erat couditus. Insuper gratiosissimus erat. et solummodo ad videndum, et«olo visu illabebatur, ad diligendum, aflectibus singulorum. VIII. De humilitate, et primo de habitu et veste. A CW
n li
cli
D
cum muliere non sua priùs permitteret ipram mon, quam senael peccando mortaliter suum offendere Creatorem. Hoc ego ab ore ipeins doroini régis tudiri. V. Item de puritate et innocenta» tîUb eju». Ego, quamvis insufliciens, dicti domini regis confesser extiti per viginti annos, vel circà et oonfessionem ejusge neralem audivi toties, quod vice» Bumerare rix scirem. Ad honorem igitur Dei dico, quod ipse per fotam vitam suam nunquam aliquod peccatum mortale commisit scienter, quod ego audèrem judicare mortale. Nam aliqui facta ejus exterius attendentes timebant ei, ne ex solita et naturalt benignitate ipsius negligentiam nimU remissam incurreret super correptione baillivorum et aliorum officialium, sive coUateralium suorum ; et quôd tardus videbatur ad justitiam exhibendam. Sed qui 1t>enè attenderet, quàm sollicitas erat et diligens in inquirendLs et undique investigandis bonis ac fidelihus officialibus et baillivis, forsitàn super praemissis ipsum ampliùs excusatum haberet. Et verè mstimo, quôd pauci sunt etiam de illis, qui ipsum’ super his arguebant, qui si essent in tanto officio, sicut ipse, in quibus non invenirentur forsitàn plura reprehensibilia, quàm in ipso.
.~l- J
me
vel
sci
ali
Na
be
ba
di
ba
K
es
h(
Ir
p
oi
P
n
ti
e
li
o
G
< !
f
c
t
r
I
(
E 5
I
Hmc ror ipaum t nu. rbroic abri’ ( onjunctionem mi rbroic~ omul Mi Prêt. non hahet quàm
M : Prmt. abest et.
Mi. Prmt quaoluoicumqDe.
Ex’quô prima vice viani arripnit tranMiiarinain, nunquam indutus est scallctob,
M» tinic. dià*.
VI. De statu ejus, quantum ad regimen subdihmirn. AUCTORE GAOFRIDO DE BFLLOLOCO. 5 1 m • « •*• k __AHT <̃»̃̃̃̃* ̃̃̃m ̃» ! wannannli VII. De caulrla et gratia verborum ipsius. •Chcimui rriiJit f^oriniwimus (»’<•)̃ Codex Prut. fort gnjMtoiniu». Tota aratio valet • Inaiipn- iU eral h«bitu ^raliosu» ut tum lioininc» «upi vidèrent solo viiu in amorem cl «ITectu» siiiculortim se»* iu»inu«ret. t Sic Mi. Pnl Al Chruun squalelo Vnlg& q>*J Mit mUtlu Knptortt KjuâUt» Kallctiim tc*Hatnm AartUr
