2 c s MON1TUM."
yimeoto. praetereat qui5quis historica instrumenta indagatur. Plus enim viginti annos regi fuit- à confession ibus et intimis consiliis, dotni militiseque, etiam in expeditiontbus transmarinis assiduus comes, imo individuus ; si quidem rex piissimus, qui delicti nullius, aut errati gratiam sibi faciebat, nunquam differre sustinuit, quin eo quod gravababatur admissum, conscientiam exoneraret. Itaque Gaufridus quœ vidit ipse quorumque pars fuit enarravit ingénue, in quibus sunt/plurima quidcin levis momenti et superstitiosae sedulitatis, at multa quoque scitu digna quae. alibi nusquam reperias.
Gaufridus erat ordinis Praedicatorum quando venerit in lumen prorsùs ignoratur ; quo decesserit, noi potest annus ipso definin. At certè Ludovico superstitem, cujus acta, jubente Gregorio X, litteris consignavit eodem pontifice. qui jam ineunte anno 1376 vixerat, priorem obiisse testatur Guillehniis Carnotensis ad anmhn 1280 ; non ultra 1273" aevum perduxisse Quetif et Echard ( Scriptor. ord. Presfi. tom. I, p. 273) opinantur.
Ijibellus Gaufridi de vita Ludovici regis typis mandatus est primùm à Cf. Mcnardo ex manuscripto domùs Prœdicatorum Ebroicensis cum aliis ad eanuiem vitam pertinentibus, Parisiis, 161 3 ; posteà iterum à Ghesnio (tom. V,m/. Gall. Script.) mamisrriptum secuto.quem elegantcm Quetif et Echard dicunt, nos mendosum neque adco Ebroicensis dissimilem arbitramur ; denique Anluerpiap, 17/41, à collectionis Bollandinac continuatoribus {Aug. Mens, lom V), qui se utrâque praeninte editione usos professi sunt. ani t Pr-.ttis, ntinc »n B’bl«otheca Manuscriptum ecclesiae Sancli-Germani à Pratis, nunc in Bibliotheca rogia u° 1 G 1 o, asservalum neino anteà cditorum laudayit nisi sit idem qui Ebroicensis mcmoralur ; nainqur ad calcem haec subscripta sunt génère scribendi recentiore : Istum libellum emit, Domini M° un" Lxm° anno frater Johannes Brehallius, in sacra thcologia ma~ister,,pro conrenta SanetiLudovici Ebroycensis ordinis fratrum Prœdicaiorum. Quem quidem perantiquum et optima* notaé codicem si cum impressis libris conféras, vfhemenlor dnbites an sit ille Menardi Ebroieensis ; adeo multa conferenti occiirrunl in libris errata vel omissa vel hiulca ! Libenter crediderinms hune codicem antequam Ci. Menardus Ebroicensc cimeliarchum adierit, in Sancti-Germani thesaurum translatum jam fuisse. neque cognitum editoribus. Quae in hac editione restituenda curavimus, corum praecipua primis duntaxat paginis signifieabimiis. unde, quanto nobis nova collatio adjumento fuerit. sit «nique in promptu jpstimare.
