i
<
PR/CFATIO.
~’l~Ir~Y~lw~il~I~ i
sexdecim paginas adimplent. Nos illas post Guiflehnum Catel et Franciscùm Da Cketne typis mandamus, ad regiorum codicum 5a 1 a et 5a 1 3 fidem recognitas et emendatas.
Summa rerum ibi narratarum fastigia haec sunt. Anno m cc xxxr die Decembris xxv, Fulco, episcopus Tolosanus, moritur, Domino tolente retribuen servo suo, qui, sœvus haereseos insectator, Uni omniafecerat, et episcopaiam quasi ohm mortuum siucitaverat. Successorem habuit quem ipse designârat, Raimundum fratrum praedicatorum provincialem tantae decessoris adversus Aibigenses ira haeredem. Sanè fuit adjumento novus ille praesul, ut haereticorum inquisitio suis, in ordine sancti Dominici. sodalibus committeretur. Meminit auctor duarum anno ia3o, solis defectionum, quarum unam tantùm tabule astronomicae, tertio nonas Junii, significant, admodùm caliginosam. Praeliabantur inter se principes, reciam auctoritatem hinc et illinc detrectantelt inducto cruentis certaminibifc fictae religionis nomine ; et magna moliti, ferè nihil extricabant. Res tamen his t^mporibus quaedam agebatur, qiiae pr» caeterii Occits»niae intererat, scilicet connubio jungenda comiti Tolosanq Sancia, tertia comitis Provinciae fdia. Obstabat s^persteslTolosani uxor Sancia Aragonensis allegatâ quidem inter hosce conjuges quâdam affinitate, divortn sententiam tulerupt judices ; sed nuptâ, dum haec gerebantur, Alem^aniae regi Ie Richardo, comitis Provincialis filiâ, sibi Tolosanus in uxorem poposcit puellam, patre natain Marchiœ comite quocum societatem contra Francorum regem iniit. Nemo nescit quâ peritiâ Blancha, quâ virtute bellicà Ludovicus nonus, fœdu ?’illud, cui magnates adhaeserant plurimi, diremerint. Secedente à fœderatis Tolosano comite, pax apud Lotricum in Gastinesio composita est. Romam idem Raimundus, anni 12 43 vere novo, petiit, ibique menses prope duodecim commoratus, rediit restituto sibi Vindascino tractu potiturus. Id temporis, Petrus Amelii archiepiscopus Narbonensis, Durandus Albiensis episcopus, et senescallus Carcassonae obsidione cinxerunt castellum Montis Securi, ubi état, inquit auctor, publicum refugium malefactorum et l~~rrrticorum. Catholica igitur caterva, occisis excublis et arce occupatâ, praesidiarios mdites ferro trucidavit, manuque cepit ducentos circiter utriusque sexûs haereticos, qui, cùm reditum ad fidem apostoHcam recusarent, flammâ omnes hausti sunt, ad ignem tartareum, ait Guillelmus noster. transituri disperiit cum illis episcopus quem sibi praefecerant, Bernardus Martinus. Me
orantur in capite operis XLVI1", sumptuosa pkrimkm et pomposa cuna quam ’anno M ce xuv#, in sua urbe Tolosa Raimundus cornes celebravit concilium generale Lugduni habitum anno M cc xlv°, praeside Innocentm IV, qui Federicum imperatorem regno mulctabat ; nec non sacrum bellum anno m cc xlvu° sub crucis vexiUo susceptum. Nomen dabat huic militiae Raimundus, qui tamen neque jus sepeliendi patris sui, neque ducendae in matrimonium ultimae comitis Provincialis fdiae licentiam impetravit. Diem ipse non multô post clausit extremum Amiliani anno m cc xux°, uinto kalendas Octobris, postquàm octoginta haereticos credentes, in loco qui dicitur Bedaigas. prope Agennum, jussisset incendio concremari. Reliqua operis capitula fermé omnia extra institutmn materiam excurrunt ; siquidem enarrant captam à Ludovico nono Damiatam, principis ejusdem adversos casus et captivitatem ; Caroluin Ludovici fratrem, regem utrique SiciHae impositum ; cometen anno M ce lxiv° Urbani quarti obitûs praenuritium motus in Anglia civicos, agitante Simone de Monteforti, Leicestrias comite ; divi Ludovici in i
