PRiEPATIO. *̃*̃
Orné
Gm
-<t
J
Lud. Fr. Joaephus De Labarrt, usas antiquo codice inquo deacripta erant Andegavensium consulum gesta. Nobia contigit duobua uti radions note codicibus membranaceis, seculo decimo quarto exaratis, in regia Bibfiotheca asservatis. X. Edidit Lucas d’Achery in tomo Spicilegii soi undecimo Chronici Nangiaci c, contrauationem, è codice manuscripto quem San-Germano-Pratensein existimabat, nos vero Pratensis apographum adsummum dixerimus. Accesserunt, in tomo eorumdem collectaneorum decimo tertio, varias lectiones è’Cisterciensi codice manuscripto depromptae.
Alios quosdam codicesîkudat Petrus Dupuy in sua dnskbi Philippum pulchrum iiiter et Bonifacium îoctavum historia. Rursùs nos in regia bibliothece tria continuationis istins exempla nacti sumus manu pariter exarala. Codex qui numeratur 435, nonaequèvidetur antiquus ae ille quo usi sumus, dum ipsummet GuiHelmi Chronicon typis recudendum curabamus. Aiter numéro 999, mendosior est et minons utique pretii. Tertium n° &gi, origine Turgotinum, aetate omnium minimum arbitramur.
Opus Guillelmi historicum ab anno i3oo anonymi scriptores ad i368 produxêre sed quae vicesimum octavum excedunt, nondum sunt nobis prospicienda. Quoi et quaies chronographi, primo auctori, currente seculo deri^io quarto, successerint, inquirere praesentis nostri institua non est sufficiat, ante vicesimum nonum annum duos saltem discrevisse. Prior se monachum m Sancti Dionysii abbatia perhibet, Hbelium suum his verbis exordiens « Compen« diosè satis ad multa perutilem chronograpbiae seriem à venerabili fratre cœnobii nostri commonacho Guillelmo de Nangiaco. digestam, ulteriùs. protrahère cupiens. curavi, etc. » Aiter qui opus ab anno i3i7 prosequendum suscipit, monet fore sibi ad quaedam temponuïf puncta tantisper antecedentia remeandum, ut praetermissae à suis decessoribus res nonuuHae restituante. Et quoniam inquit, illi qui antea scripserunt. de Bavaro nihil scripsenint. hic annotare curavi cum factispra ;cedentibus.. Ex hoc vocabulo, illi, plurali numero, liceret inducere, jam fuisse plures chronographo Guillelmo successores. Curnius tamen Paleacensis, qui verba mod6 à nobis recitata primus animadverlit tale consectarium, plus aequo fortassè strictum non adjecit ; id unum indè colligens, anonymum qui ab anno 1 3oo, GuiHelmi Chronicon susceperat protrahendum, nequivisse illud ad usque i3a8 perducere. Atque haec sunt quae sola de continuationis ad hune terminum auctoribus dicere pênes nos est. Spatio illa haud multùm superat Chronicorupi Dionysianorum partem iisdem tempo ibus convenientem suntque historfca argumenta utrinque saepiùs eadem. Verumtamen nonnulia passim latini chronographi interponunt quae gallicum Chronicon praetermittit aut non ità diligenter edisserit. Sit unius exempli gratiâ, illatum Philippi pulchri nuribus adulterii crimen quod latinus chronographus abundè memorat, gallicus neutiquàm. Sunt igitur simul adeundi ambo illi horumce annalium fontes.
XI. Si latinum quod modo evolvebamus Chronicon gallicè ipse auctor Guillelmus de Nangiaco interpretatus est, nuttu* exsUt hujus versionis manuscriptus codex, neque illa est alibi exquirepda quànï in magnis Sancti Dionysii Chronicis quibus persequendis operam dédisse histori s noster non immerité creditur. Verùm anlcquim indè incipiamus ea exccrpe quae pouirt ibi Guulehnus inserere, ad Philippi quarti principatura speciantia^legentium oculis subiciciendus erit libellus auctoris ejusdem aliquis, Chronibi^uoque titulo inscriptus, universae hislori ;e opitomen exhibens ab anno ante no»tram Tulgarem eeram octingentesimo quadragesimo quinto ustjue ad secufi poSt^
