PBiCEAtlO. no. 1
• • • W > •«« • a • M
Un
m
Ci
•> fl
f*~
T<m.n.. g- ~~)
m nec lxi" prodiit in-folio, typis regiis. Hoc ffla nomine maxime commeadatur qu codicis anno h ccc te manu exarati singiria verba acentatè repraesentet. Notule marginibns apponuntar, veterom, que penitùs cécidère, vocabulorum interpretes ; exhibentibus infimis cujusque pagina ? lineolb, ai minus cunctas, saftem complures quas Lucensis codex varias suggerit, iectiones. Non satis ante banc operam legentibus innotuerat auctor, ommum qui de rébus Ludovici noni- scripsére edeberrimus. Nos quoque fideliter cem 201 Ç exscribemus sed adjectâ, è Lucensi, lectionis varietate paulô quàm anteà numerosiore ; ità tamen ut minutissima cùm orthographia ? tùm etiam grammatices discrimina nobis plerùmque negiectui sint. Occurrent majoris momenti, diverse à prœcipuo exemplo, lectiones, quas identidem pro genuinis agnitas, intro recipere non morabimur ; mendosis quibus manifesté, his in lineis, codex optimus 2016 inficeretur, solo adnotationum nomine ac loco servatis. Earum autem quas ante annum 1 761 editores intrusêre, non ullam sinceris attexemus, paucas tantùm in imo paginarum limbo exscripturi, ubi forte aut ad explendam rerum gestarum narrationem, aut ad subobscura auctoris verba faciliùs inteUigenda, adjumento fore videbuntur.
Obsoleta vocabula frequentissimis ad marginem notis interpretari an deceret dubitavimus. Qui enim scriptum ipsismet Joinvillii verbis librum adire volunt, .ii sanè auctorum vernaculâ mêdiae aetatis iinguâ utentium lectioni utcunque consuevêre satisque sibi fieri ducent si quae viros etiam doctos queunt fortuito casu morari, difficultates enodentur. Caeterùin volumini quod edimus, uti prioribus, accedet glossarium res grammaticas obscuriores explanaturum. Verùm historicas, ubi locus erit, senescaJH narrationibus adnotationes nonnullas subjiciemus, è scriptoribus qui seculo decimo tertio vel quarto res easdem attigerunt potissimùm depromptas. Maxime labori nosiro profuerunt gemina viri academici, Josephi Reinaud, auxilia bine eximia summaria et excerpta quibus bellorum medio aevo sacrorum Bibliothecam locupletavit ; illinc animadversiones in praedictos Joinvillii aliorumque de vita divi Ludovici libros doctissimae, quas nobiscum, pro sua humanitate, communicavit. Nimis multa rogitantibus suae nobis inexhaustae eruditionis thesaurum reseravit. Irrepserant menda quaedam in equitum cruce cum Ludovico nono signatorum indicem, quem anno 1761 edidit Joannes Capperonnier. Hanc nos appendicem non nisi recognitam emendatamque reponemus ; ubique pariter omni quâ poterimus operâ enisuri, ut minimo labore ac maximo cum fructu perlegatur liber, praestantissimis nostratium sive annalium sive h’tteranum monumentis annumerandus.
Vil. GuiHelmus de Nangiaco vitam agebat apud Sanctum Dionysium cenobiti- L cam, imperantibus Philippis tertio, dein quarto cui nuncupavit quam conscripserat Ludovici noni historiam. Gilonis Remensis, GaufridideBello-loco, aliorum- a que vestigia secutus, eorum narrationes supplere pro viribus tentavit. Piura de se r neque docet, neque nos aliundè addiscere possumus, silentibus de illo omnibus com,quoevi.î. Quod vero Ludovicum nonum inter sanctos relatum non memoraverit, videtur ante annum seculi decimi tertii nonagesimum septimum, forsan ante octogesimum secundum scripsisse. E vivis tamen nondum excesserat millesimo trecentesimo, quippe qui chronicon reliquerit usque ad hanc setatem productum. Creditur intra subsequens biennium obiisse. Caeterùm de Nangiaci nomine ambigitur, situe gentilib’um, an soli natalis, quod quidem libentiùs dixerimus, Nangii scilicet, medii inter Brayam comitis Robert et Pruvinum oppiduli.
