PRjEFATÏO. 1 m 1
̃ !•••
tt«.
~1~
i3>«.
i
.3.7.
awr1
soir. f
jgm ._«♦ ,ni .̃ ..̃.̃•̃ ̃̃•
̃ ̃
dices tantummodô sextant obtinebat. Amusa non ita pridem secundi uxore, rem familiarem rite dividi curaverat inter se vpvnm et prognatos utroque nutrimonio iiberos faenrnt hi quondam non pauciores quàm octo. Narrantem ipsum audiemus quot et quantis honoribô», Ludovjci noni ab octavo fUmifacio, anno 1297, inter sanctos rdati, memonam prosecutu» sttr Etsi minori gratia valebat apud» Philipjpum pulchruin, ab eo rege tamen, ao-# rorem Austnaco principi connubio jungente, iùssu» est iHam iaGermaiiiam deducere, quo quidem officio, desinentè secul© decimo tertio /’functiis eq$. • Ineunte decimo quarto cornes adstitit Francorum regi ac reginae Flandriam • lustrantibus, sôlus ipse inter eorum assëclas, cui armiger adstaret- Sedebat anno post miHesimum trecentesimum secundo in Latiniacensi quodam vel 1 potius Atrebatensi cônventu ; jam vero ei cœpCratPhilippi quarti auia dia- • plicere^à qua in dies ita discessit, ut extremis temponW se vins regi in-, fensis socium jntulerit. Iniquis supremae ditionis exactionibus acriter anno • seculi novi decihio quarto, feliciu» quinto, imperante Lûdovico cui cognomen Hutino, refragatus est. Revire>cens tune temporis, gratil, .auctoritate, 1mb alacritate nonagenarius senescallus ad Catalâunum deid di Atrebatum accitus est, adversus rebelles Belgas congressurus. Qùas huic mandato rescripsit, ad nos litterae pervenerunt poUicebatur se cum clientibus, simul atque parati forent, regio exercitui accessurum. Profectus reipsa, anno millesimo trecentesimo decimo sexto, comitantibus equite uno et ser armi- > geris, se indictum in locum contulit, et partem in hâc re bellicâ, licèt senio confectus, adhuc habuit aliquantam. In castellum suum regressus anno decimo septimo, plebeium quemdam, nomine Jacobum de Non, zona militari einxit, sed impetratâ priùs à Philippo quinto licentiâ ; namque caverant reges ne summa homines quoscumque in nobilium ordinem cooptandi potestas baronibus absolutè permitteretur.
In nécrologie ecclesiae sancti Laurentii Jovevillanae intra quam Joannes fuerat sepulchro condilus, legitur ille diem obiisse supremum, decimumseptimum kalendas Aùgusti, absque anni ullius indicio. Cùm autem aliis menumentis constet Ancellum, Joannis filium ante expletum miliesimum trecentesimum decimum septimum fuisse jam senescalli dignitate insignitum patris obitum ad decimum nonum, aut vicesimum tertium quartumve rejicere uti recentioribus nonnullis placuit, vix hodiè ac ne vix quidem licet. Frustra laudant quasi tumulo inscriptum prolixum aliquod elogium, ubi dicitur Joannes terris datus anno 1 2 1 1 coelo natus 1319 frustra libro de arte Isingulas temporum notas probandi epigramma istud, tanquàm certaî fidei Vjnsertum est nimiùm perspicua sunt falsitatis indicia, quibus longè inferiori «vofictum declaratur, nempè ipso anno quo fuit in lucem editum, millesimo se entesimo undetricesimo’. In hane L*urentianam ecclesiam ubi sepultus requievit, plurima Joannes contulerat beneficia ; 6rmatisveteribusinstitutisnova addiderat, non sine annuorum reddituum incremento. Quin et Cataiaunensem ecclesiam donis ornaverat, et Mentellianam quandam condiderat propè Tullum.Leucorum. Hoc modo suam ciericali ordini haud minus quam militari memoriam commendavit, nomenque adeptus est inclytum cujus splendore posteri^ quorum ’stemma exstat, manserunt usque ad annum millesimum quadringehtësimum quadragesimum illustrât !
Verumenimverè summus ei honor manebit sinceram divi Ludovici nobis historiam reliquisse. Illam scripsit aut scriba ? dictavit jubente vel rogante Francorum reginâ quae diu ipsa pii régis uxor Marganta inconsultè credita
Ikwny.virtalt, teripti», famt nondùm mortaum.
ifagMMk oKm Campaaia MoetoUam. Nw.
iodytit oorpori» «ja» e»n»ii» cioeniinqn» rdi^au* tteitaram Bungw– !• ̃ • ̃ iionaw otem «le
