PR.EFATIO. x«i
̃ • Nj w 1 • • • T
o
M m
mù
SU
tm
Où
Cm
p.» t
•AcK
tunul
cl S16
sima1 sua* collcclionis tomo qui tliyb Ludovico maximam partem vovetur. Persimilis est duabus prioribus hœceditio, nullo discrimine nisi adjectis annotationibus. Nobis quartam inslruenîikus summo adjumento fuit regius codex 1610. Quinquaginta duobus operis capitibus lectiohis varietatem animadversionesque nonnullas addidimus ; nec non veterem Ludovici ad liberos documentorum vcrsionem vernaculam in eodem codice exstantem. Caeterùm apud Gaufridum de Bello-loco frustra rerum domî militiajque, regnante Ludovico nono. gestarum historiam qugesiveris ; quaenam sint moliti magnâtes et Angli.dùm regeretimperioFrancospupiHiprincipisBlancha mater ; quaeausi, qua3passi in Oriente crucesignati milites. De ipso interiori Frauda ? regimine paucissima docebit nec alias leges adveilet quàm contra impia verba. aut aliéna à catholica fide opinionum commenta latas.Verùm in celebrandis Ludovici piissimis moribus iraraorabitur enarrabit ordine asceticas exercitationes, preces singulis horis efTusas, auditas conciones sacras, sinceras peccatonun confessioncs, aspera piacula, austeram in victu temperantiam, solemnem sanctarum reliquiarum, praecipuè coron» spineae, reverentiam, assidua misericordiac charilatisque officia ; nec non quâ qiligentiâ, sive liberos religiosè instituendos, sive beneficia ecclesiastica ritè dispensanda curaverit. Nempe haee fuerant mohacho, regia* conscientiae arbitro, potissimum tractanda. Neglectui non fuit eximius ille amor quo Ludovicus cœnobitarum congregationes prosequebatur, imprimis fratrum praedicatorum et minomm, interquos voluisset de corpore suo duasfaccre portiones. Neque omittitur initum imperii abdicandi consilium, ut alterutri ordini noinen daret. Quin etiam, GaufridVlcste, è suis tiliis unum, è tiliabusunam nionastoriis, quantum erat penes se, destinaverat. Pari aut potiori jure notabile videtur capitulum vicesimum octavum quod inscribitur Quomodo se habuil audità morte piœ matris $u<e, in quo nonnulla obvia sunt quae alibi non leguntur. Idem prope dixerimus de illis quae sancti principis suprcmas horas novissinia verba, exanimique corporis exportationein referunt. Sumniatin» niittin altingunlur edita circa tumulum miracula, quippe quœ annis 127a et 1273, quando scribebat auctor, nondum satis innotescerent. Quid plura ? libollus ad mcrain i>«o<ro»«» attinet Ludovicus tum in prologo, tum in epilogo Josia^ Jndaîorum regi aequiparatur. II. Guillelmus, dictus vcrisimililer è loco natali Carnotensis, ante annum 12/48 Ludoyico regi à sacello fuit, deinde in Oriente bellanti et intra annuin i2 5o captivo cornes perpetuus, divinarum cum eo precum quotidianus reci- s tator. Ilex, quo mercedein tam lideli niinistro persolveret eum sacri thesauri custodem pra ;fecil in ecclesia quadani quae non nominatur, Sanquitina vero intelliginir, eo quod ibi exstitisse noscitur aliquis ejusdem nominis ac cognominiscanonicus. Opinium illud beueficium Guillelmus vix ultra quinquennium retinuit ordini fratrum praedicatorum nomen dédit, neque tamen à principis consuetudine secessit ; nempe illi ad Tunetem usque. extremas horas ageuti minister adfuit necessarius. Siint qui Guillelmum annumerant. viris qui Ludovici noni reliquias iu Franciam Vedit^erunt sed, uli Bollandistao* animadvertunl, A^ Philippus tertius jam priûs Gaufridum de Bello-loco, Joanncm de Monlibus •« atque Guillelmum Carnotensem Europam repetcre jusserat rem testantur litteiae quarum fuêre tres hi monachi latores. Klapsis aliquot annis post depositum ip ecclesia sancti Dionysii, regis piissinii corpus, ad ejus historiam litteris maindandain se Guillelmus accinxit, ve| potiùs ad supplcndam eam qiiatn rcliquerat Gaufridus. Unum novo scriplori deslinatum aniino crat, pauca superaddere à priori praiterinissa. lIuic rei & .r~ ante annum ~76~ de-~
