PRiKFATIO. »i
.1- ~a ae ~111I- ~A" :
ton, ix. ,̃ *>* _ji
Exemplis autem que luculentiùs appareat t quid sit de quo diximus discnminis, Academia libros à Bernardo thesaurario et Jacobo Vitriacensi, et multis Arabum auctoribus, xm° seculo, compositos de Orientalium partium statu et de bellis quibus eae tùm ardebant, cum iis quaa de Ludovici IX vita coaetanei, Gaufridus scilicet de Bello loco et reginae Margaretae confessarius et Guillelmus de Nangis et Joinvillius descripserunt, velimus conférât, et nobis per ipsam liceat interrogare an libri illi, etsi multa de regibus nostris habent, non multo latiùs fines regni Francorum excedant quàm ut res fataque ejus exhibere idoneè existimentur ; hi contra, sive titulos, sive argumenta inspicias, non arctiore vinculo cum nostratibus historiis cohaereant licèt multa longaque cum auctoribus qui annorum 1 a 48 et 1370 expeditiones sacras retulere, communia enarrent.
Vir cl. Michaud fatetur ex Guillelnjo de Nangis pauca de crucesignatis hauriri posse ; nec specialis illius historiae autorum elencho reginae Margaretae confessarium nec Joinvillium adjicit ; quamquam hujus commentariorum duae partes circa priorem Ludovici IX sacram expeditionem versantur, ità verô ut regis ipsius acta, privatam vitam, publicas virtutes, mores pios magis quàm belli motus et vices inter Europaeos et Orientales accensi Joinvillius referre studuerit.
Multa, iterum fatemur, in binis collectaneis consimilia, multa de iisdem rébus iisdem ferè verbis conscripta obviam erunt. Hoc fieri necesse est, ubi plura historiarum corpora struuntur ipsis elementis inter se coaequalia vel affinia. Quoi euim Galliae et Angliae, Italiae et Germaniae, Hispanorum Maurorumque annalibtis communia reperies Tùm demùm culpa bis repetiti argumenti subeunda esset si vel opus quodpiam, vel satis amplum documentum utrinque cderelur. Quod verb quum vitari ne magno quidem labore posse speremus, non periculum est ne unquam duae coUectiones non satis discriminatas procédant. Rerum igitur Gallicarum editores orientalibus, graecis, latinisve aut italicis libris praesertim ad bellorum sacrorum corpus sepositis abstinebunt, nisi quando res easdem ibi inveniri aliis prorsus modis narratas lector erit monendus ; tùm criticorum censurae disceptanda proponent et, ubi locus fuerit, ipsi dijudicare aggredientur, quaecumque varii aut discrepantes inter se rerum testes in dubium vocaverint. Cui muneri explendo, paucos admodùm locos transcribere, et saepiùs breviter indicare satis sit. Eos rursus non aliter Gallicis scriptoribus usuros arbitramur, qui sacrarum expeditionum corpori conficiendo dabunt operam.
Hoc transacto capite, continué aiterum est, et qmdem secundùm hoc gravissimum, de quo Academiam consulamus, scilicet, quantum spatium temporis complecti debeat nova monumentorum series quae tomo vicesimo aperietur : utrùm divi Ludovici et Philippi III aetate sit emetienda, quemadmodùm proximè prior intra Philippi Augusti et Ludovici VIII regna constitit, an et Philippi pulchri ac trium ejus filiorum Ludovici X, Philippi V, Caroli IV gesta hue adjici commodum videatur ?
