Il
ÀUCTORE GUILLELMO CARNOTENSI. 55 « la.t ;" ~<t 1.I_"¡I-n.1. m<M< tMttttntîttt tftnnnt~H Mti TI111. M.
J
a in i
no
div
fide
ner
pot
dm
ali(
sita
ves
B ali(
SOD
ves
pe.
jan
tur r
pai
mi
lai c
gai
cdil
hu u
en
d lai
E d<
in munenbus libéral is. Sed hoc adacribendum est non potenti» temporali, sed divins virtuti ; non seters tyrannidi, sed regali mansnedidmi, et chariuti et fidelitati devoti popnli qui prae caeteris specialem quamdam et innatam dilectionem ad dominum naturaiem habere noscttur, nec timoré dépriment», sed amore potius dominante regnatur.
Siquidem de abstinentiis et frugalitate ejus sic arbitror generaliter condudendnm quod ab omni re, in qua vel carnahter, vel temporalrter delectari poterat, aliquam sibi abstinentiam indicebat in lis omnibus animo suo quamdam nécessita tf m et violentiam inferendo.
De ipso etiam cibo suo, qui vel primum ei adponebatur, et mio libcntius vescebatur, solitus erat sibi vel partem, vel totum quandoque subtrahere, et alicui è pauperibus ex more quotidie coram ipso comedenubus elargiri. Unde scmel contigit, quod cùm scutellam plenam offis pinguibus, quibus libenter vescebatur, quas propriis manibus scissas posuerat in scutella, uni ex illis pauperibus rniserabili et infirmo misisset, et ire cum manibus ulcerosiset immundis jam partem comedissel ex eis nec amplius vellet comedere, petens quôd amoverentur omnino hoc videns rex inclytus, ex innata sibi humilitatis virtute petiit illud pauperis residuum, in quo sordulasmanus intinxerat, sibi dari, dicens : Reddite mihi oflas meas ot mirantibus cunctis, quantumcumque animus abhorreret, cœpit lauien ex eis sic sapide, sic libenter comedere, ac si nullus eas penitus contigisset. Oteriim asserunt’ qui viderunt hoc’ fide digni, quod in monasterio suo Regalis montii, cuidam lepi-oso scienter Rex humilis lavavit pedes, et eos more solito diligente.r extergetis, osculatus est humiliter et devote. IUud etiam non pnetermittendum est silentio, quod cùm semel lotioni pedum hujusmodi se dedisset, venit ad quemdam ex illis pauperibus qui ad hoc vocati erant, et cœpit ri lavarc pedes Qexis genibus more solito. Quem cùm pauper ille non agnosreret esse regem, petiit ab eo ex simplicitate sua, ut iterum digitos i>edunii ubi plures lalchant immunditia», sibi lavaret interius et mundaret. Quod licet adstantes mirarentur, et minarentur pauperi, eo quôd* ausus fuerat rem talem à rege petere pius Rex tunc petitionem ejusclementer admittens, bénigne executus est humilitatis officium, insertis digitis suis inter digitos pedum ejus lavans et torgens, ac demum subjuugens osculum caritatis. Sane statuta jejunia adeo districte servabat quod in infirmitate etiam ea nul> latenus volebat inlringere. Undc in ultima aegritudine, qua decessit, die sabbati jns gallinap, quod sibi adponebatur de consilio medicorum, gustare noluit ; quia super hoc confessoris sui, qui tune forsitan aberat, specialem licentiam non habebat. Prêter alia etiam privata jejunia de quibus memoratus frater Gaufridus latius dissent qmrdain supererogare specialia consuevit. Jejunabat enim st^mper per totum Adventum in cibo quadragesimali, et illis sacris diebus, qui sunt ab Ascensione Domini usque ad Pentecosten. In omnibus etiam apostolorum Vigiliis, licet in quibusdam earum non jejunaretur in Parisiis, vel in alia diocesi, in qua erat ; ad suî excusationem de hoc sibi loquentibus praetendendo, quôd de Carnotensi dioccsi oriundus existebat, in qua hujusmodi Vigiliae jejunantur. Inter caetera quidem pietatis et misericordiae opera, quibus totus, quasi inune dans quidam charitatis fluvius, aflluebat, eleemosynas ejus quas enarrat omnis ecclesia sanctorum silere non debeo hoc genfrraliter adserens, nullum genus paupcrum in suam devenisse notitiam, quod in aliquo suae largitionis aut subventionis beneficium non sentiret.
r
lie
ta]
en
lai
su
be
lai
F
A.<
lit
er
te
ec
F
ve
Hoc etiam specialiter subjungere volui quôd ingruente caristiâ largius se in eleemosynis effundebat mittens per diversa loca pecuniam erogandam ubique maxime abundantius dari praecipiens, ubi plurimos assidue percipiebat reditus et proventus. Unde cùm caristiâ quaedam in partibus Normanniae contigisset, adeô copiosam illuc pecuniam erogandam pauperibus destinavit, quôd sicut inde solet Ckrtiuui ultra.
Cknmimi Klfuenint.
Ckfuumt tti.
r • a
Ckemui pro ro tpiàd mmtwml ei qui. i. t. grariUte annonc
