APPENDIX.
I Pabenbergensem Episcopatum Eberhardus rexit primus Episcopus .1K» » A cIesiae» vir ing<™° et moribus Reipublie* valdè necessariua • nL^- • A [• Ecclesi* PraesSl erat Heimo, vir sapiens in IfeaT-St J^^ ad secultiim ^ugustam Vindelicam regebat Episcopus Bruno ’fraL1^ ?* Imperatoris, utilis et clams ingenio, si fraterno odio quo lmperatons, ~l et claru.’I mgemo, ,sr fraterno odlO quo. Imperatori WVi*. oberat, non obscuraretur Juvavensem Ecclesiam, quam 3aJT£ !* P’t- 424- Saltzbrrrc dicunti, rexit bonx memoriæ Gantb<.rus Archi Eberhardi 1 Eccardi) et Hermanni Co~tum. ~T~~
Eberhardi (abàf Eccardi) et Hermanni Comitum, mitis k32l j •ip.Kopu.Deum et hommes : Radesbonensis Ecclesi* Episcopo «t ÎW ?^" (al. Kebehardus) benevolenti* gratiâ conspicuus Frisingensem vÏS* ?1* regeUt Albertus (Agilbertus) Episcopus, providus guberaSoTSeJ et popuh sui. w po-
- • 4A hi. fuerant, adde, Benno Dux Sakoni* : Adelbero Dux Histri». R
· Hetzilo Dux Bajoariœ : Ernestus Dux Alemanniaî. Stn*l : B ii«. 5, Dux Francorum, adde, Udalricus Dux Boemiîe. Lin. 1 1 cuni magnificentia, adde
Loco lin. VI éi 13, lege : Inter Moguntiae confinia et Wormatiœ locus est amplitudine planiciei caussa, multitudinis inaxim» receptibilis ir j dum convenissent curtcti Primates, et, ut ita dieam vires et viscera ’regni 2 et ,rca Khenum castra locabant qui dum Galliam à Germania dirimat, S parte Germanise Saxones cum sibi adjacentibus Sclavis Franci Orientales, iNonçi, Alemanni convenere. ^««-"laies,
P«,A.P4U»5PiSt L"K 2-7’ et Adelberti adde, qui semper cum Regibus et Ducibus confli.paf. -Ii : g,nt,’s ,ad extremum causa propinqui sui Conradi Regis vix acquiescebant Un. 29, Colla supponebaut, adde, ln his duobus, id est in majore Q^ C none et juniore (minore) diu pendebat reliqua nobilitas et quanquam majo. rap CliuiMmem secretiori consilio et avido desiderio, propter virtutem rt p#>*at,n, ,11ms, pene omnes eligerént tamen propter junioris potentiam, Bé-l ro honoris nmbitione diss.derent, anirnum suum ingeniosè quisque dissil imilahat. Ad oxtnmum vero divinA providentiâ contigit ut ipsi inter se conwnirwit_qu<xlam pa.to in tam dubià re satis convenienti, ut si quem illorum major pars populi laudant, alter eidem sine mora cederet. JEiàm, quod (hgiium Mt dimv, qua ratione major Chuno suum prodidit ingenium, non quotl ipse desperaret JU-x fieri, unde jam nutum Dei Principum cordiMVr..w. l,s .spiran percepit, s«l lit cognati animum quominùs. in novis rébus [KTlurlmrotur, confirmait. Majore» nostri (ait) gloriam suam factis, quai» dirtis prodere maluenint, «iminuni vita contentos esse decebit quosli- D Ht .fTu-r .T,|uaU». Qni«|uid autem. id est, quod ad aliquid habiliores reiiqins putamur, inde gratis auctori Deo reddamus. Nobis ergo cogitandum «.t, m- qui aliéna consontione digni tanto |ioiiore antimati sun.us, proprio et Mmilian dissidio’ indigni hac gratiâ vidramur- Stultum est ,-nin. aliéna potrstatv pro sua mmmin alniti. In oinni eleetione nen.ini lieet de st-ipM) jutlu-aiv Iicet autem de alio.
<v)ucmI si alicui de si’ literet, quot roguios, ne Reges dicam, videivmiis ! Aon «-rat nostiie potestat.s ban.- potestatem ex multis inter binos ca.rctare. Nota, shKlia, consensus Francorum, Lotharingorum Saxonum Noricorum, Alfiiiannonim, qui optimam voluntatem liabebant, ad nos confea uip ,"lt. tai1MIua,m a<1 UIlius stirpis propagincm ; veluti ad ùnani domuni sicut «g P«c." »"J«*«»l»«i"U-’m familiaritatem, .j.ios ex tam multis causis eonnexos dissoU E ,ry. 19a. vi->poss.- inimintiis nemo suspieal)itur Si animum populi rognovero, te vclle te desiderare in Dominum et Regem, ntillo pravo ingenio hanc henrvolentiain à te revocabo quin potius te eligam tanto avidiùs cartm», quant» me »peral>o tibi gratiorem illis. Si autem Deus ad me respexerit, deiHtam vieem midi à te repentli non dubito. Ad bœc minor Qiuno respondit totam hane sententiam sibi acceptam fore, seque illi sicuti cognato charissim <) .11
nu) SI ~·11171 r.oi :A. v
mo, si cum res summa vocaret, omnem regiam fidelitatem facturum certissune promisit Archiepiseopus Moguntin. cujus sententia ante ali« accipienda fuit, rogatus à populo quid sibi viderctur, abundanti tx>rdeV hilan- voce laudavit et elegit majoris aetatis Chunonem suum in Dominum et K«>g.in, atque Rtrtorem et defensorem Patri». Hanc sententiam aet«Ti Arcliiepiscopi
L
^^̃̃v :Wi.L,.ji’ljaL.1tai»S :!ttf
