EX GESTIS AMBASIENSIUM DOMINORUM. 359
A Ambasio ad domum Fulcoii pervenerunt ; qui cornibus clangentes, ut eis aperirent clamaverunt, roentiente» Fukoium adeaae. Sulpicius cum mutas in valle absconsu» erat, et Goffridu» Pnetor Ambuùe in fossato non longé à domo cum viginti famulis insidiabatur. Exisfimantes bomines FufcxMÎ dominum suum adesse, cùm canes et equo» cognoscerent decepti portas aperuenint intrant acclamantes Calvwnontense» Gofiridus^ Prtrtor bene munitus eos subsecutus, portario occiao, ad superiora domûs attendit, eamque captam sonitu buccin» domino nuntiavit Sulpicius festinans accurrit et impleto terra et lapidibus fossato et puteo, domum illam, otnninô delevit. Quo peracto, Fulcoius senex et filius ejus terram Sulpicii auxilio Bufhardi ranltis malis afflixerunt nam Berengarius de Orcàrio domum cum rupe, quam apud Orcarium munierat, Fulcoio, juvèni tradidit Sulpicius et sui domum iUam variis insultibus aggressi sunt, et saepè obstantibus defensonbus repulsi sunt ad ultimum eam ceperunt et succenderunt, Berengario ibi occiso filius ejus Lescelinus de Orcario evadens, cum Fulcoio sene Montrichardo (a) aufugit. Cùm vero milites Fulcoium juvenem captum adducerent, rustici pedites inter manus militum eum frustatim deûuncaverunt. Placuit autem Deo tantis malis finem imponere nam Buchardus de Montht^sauro morbo coachls, Monacbus effîcitur qui convalescens Monachum exuit et Romae ante Papam, quod ignorans effectus esset Mona* chus, nec se ordini acquieisse jurando affinnavit. Qui cum rediret in Lombardia quamdam Marchisiam duxit uxorem, et fiiio suo Alberico terram Turoni.ne divisit. Buchardus verô plures annos inibi vixit, et à quodam Lomltardo proditione peremptus fuit. Albericus cum avuncuUs suis Sulpicio C et Lisoio concordatus, homagium debitum Sulpicio pro Montrichardo et aliis feodis fecit senex x Fulcoius cum Alberico Montrichardo usque ad obitum suum mansit.
Sic Sulpicius Calvum’ niontem et arcem Ambasiae et omnia sua diu in pace possedit. Sulpicius de Calvo-monte ex uxore sua Dionysia genuit Hugonem, et duas (ilias Aanordim et Kmersendim. Senescente Sulpicio, omnes hoinines sui, qui Qilvi-monti quasi ad consilium congregati, tilio suo Hugoni honorem et terram suam dare curaverunt iidelitatemque juraverunt. Similiter Lisoius frater ejus, quôd nec honorem Hugonis nepotis sui minueret, neque terram auferret, neque damnum corporis membrorumque aut vit* quaererat, jurando atlirmavit. Sulpicii animus totus et citô, sed intruetuosiùs Lisoii paucis et serô, sed commodiùs aperiebatur neuter D aditu diflicili neuter sumptuosus sed si utrumque coluisses, faciliùs à Sulpicio fainiliaritatem à Lisoio beneficium consequebare. Non longè post haec Sulpicius à curia Comitis Andegavorum rediens, gravi morlx) praeoccupatus Rupilms-Corbonis (b) in thalamo sororis su» Sibylla ? viam univers» carnis arripuit qui extremum diem Kalendis Junii clausisse dignoscitur ; muxiniof|iie inœrore militum vir probus et honestus Pontilevi sepultus D<)miiio annuente quievit. Lisoius frater ejus terrain et domines lit Sulpicius jusserat, ad regendum suscepit.
•a) Outram est in Turonibus ad flunum C- l«t. Monlrichardum x-u Montrictr.luiu oppidum m» ita datum ,,u«« moos WUci. et Irioo- comp«mit Fulco III A.«Jeg«. Corne., cognomolo ni«. aut mous (alla» et «ptus intidiit. Tricone* IVerr» » MUc«qUe ac deceptore., tnerdo. vocUnt (4) In GeM» Con.olum Andeg.y. ubi udem ~onri ut P’gn>8 et lentm, mourdm. Hinc verba de morte Sulpicü laguntur Rupes-Cor̃>on Mntrvhart, «d ta-^W teribi opor- boni. [«,««*], dicilur Rupw-Corbin» K kii
