Page:Bouquet - Recueil des Historiens des Gaules et de la France, 11.djvu/124

Cette page n’a pas encore été corrigée

eatr*autres centre PÀrchareque de S. Jacques en Galice, qui, s’arrogeoit le ’titre de premier Ponttfé ; U défendit à Baudouin, Comte de Flandres, Je donner sa /Ùl/ en mariage au pue da Normandie ^ei au Duo Guillaume da l’épouser ; défense à laquelle ni l’un ni Tauli-e n’éùt égard enfin il approuva et tvjifîrma les lettres par le Pape Léon avoit ordonné qu’il n’y auroit que tept Prêtres qui célébreroienT au Maître- Autel de S, ftemi, 1 ainsi qu’il se pratiquoit dans l’Eglise de Rome. On a donné à ces Prêtres le nom de Cardinaux. En 1053 Hildébrand, qui n’étoit alors que Soudiacre et Légat du saint Siège tint à Tours un ConciU que quelques Auteurs ont qualifié de Concile général parce qu’il fut composé des Evêques de toute la Gaule, peut-être même des Royaumes voisins. Ce Concile convainquit d’erreur Bérçngcr l’obligea à se rétracter et à faire une profession de foi Catboliquc. L’Empereur Henri III souflroit ivec peine que Ferdinand I, Roi le Gistille et de Léon, prit le titre l’Empereur d’Espa^uc ainsi que avoit porté Sanclie le Grand son Jcre. 11 en lit ses plaintes au Pape > ictor 11 et au Concile en leur leniandaut de contraindre Fcrdiiand a renoncer à ce titre, sous •eine d’excommunication’ | et d’inerdit sur tous ses Etats. Ainsi Henri II attribuait au Pape et aux Coniles une autorité qui devint fuicste à son successeur Henri IV. lildébraud devenu Pape sous le om de Grégoire VU > n’oublia as que l’Empereur lui avoit donné pouvoir de l’excommunier et f le dépouiller de ses EtaLs. Il j «»t avouer que si la 1 puissance i constitua Pontifcx ut ad.Vltare tnajus à se ponsecratiun sacro-sancta Mysteria secundùm morem Romanae Ecclesise agerentur à septem tantummodo Sacerdotibus qui Presbyteri Cardinales appellantur. ¥nuutetnon/t»lku d* gtodu dignetatù dimovit ; plmres excommunè* cavité atqm inter hos Sancti Ja-, cobi GaUiàumm 4rckiepisci/r> p*mf quia coatra && ^sibi vindicaret culmen Aposiolia/ nominis : intèrdixit Balduinô Comiti Flandrensi ne fîliam suam Witlelmo Nonuanno nuptui daretr et ei ne eam aociperet. Feràm interdJetionem hanc pnrum curavit uterque demum lattdot Synodus « confirmât priviIegium EcciesUe $. Remigii à ° Leone Papa factura » quo nempè m ~t~Wte~M~t~~tttMf~ e~~t~e~tt~t~ Anno 1 055 per fiiMeltrandum f Subdiâconum Apostolicm Sedis Legatum Turonis Dicta est Synodus., quam générale Concilium quidam dixeruit j id est «ùt totis GaUiis aggregatum et forte ex regnis finitimis. Berengarium erroris convictum ad Dogmatis sui anathema coinpuA illud Concilium et ad fidei catholicte professionem qnam scripsit et jura vit* Imperatori Henrieo lll plurimum negotii faerssebat ferdinandus I, Castellm <ic Isgionis Rex qui uti jtater suus Sandus Afagnus > titulum fmjx-ratoris Hispanùe sibi vindicubat contrà hunc querelam proposait Uenricus Fictori Paptc II et Concilia atque postula it’t exsufflari titulum, et Ferdinand) t m à tanto nomine abstinere cogi rc/isuris et interdictis. Sicque Uenricus fil surnmo Pontijici et Conciliis autoritatem tribnit qum facta est exitiosa flenrico /fr sibi proximè succedenti. llildebrandus deindè creatus Papa Cregoritis Vil meminit optimè sibi olim datx potestatis crecrationem in fteges comporte tiili