Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
Les sons de la langue grecque dans leurs rapports avec ceux de l’indo-européen commun.
α <i-e.a. ἄγω = lat. agō skr. ájāmi, i.-e.*ág̑ō ‘je pousse, je mène’
- <i-e.s. στατός στάσις = sthitá-h sthíti-h, lat. status stati-ō. θυγάτηρ : skr. duhitár- ‘fille’.
- <i.-e. m̥. ἑκατόν : skr. çatá-m, lat. centum, gall. cant. (v. irl. cēt), got. hund, lit. lang|la|szim̃tas cent, i-e. k̂m̥tó-m.
- <i-e. n̥. τατός = skr. tatá-h ‘étendu’, lat. tentus, i-e. *tn̥to-s.
- <i.-e. n̥̑ et ꬻ̥ devant occlusives palatales et vélaires. δακεῖν : skr. dáçati (pour *daçáti) ‘mordre’. ἀκτῑ́ς : skr. aktú-ḥ ‘crépuscule, etc.’, got. ūhtwō ‘aurore’ <*uꬻχtu̯ō, i-e. *ꬻ̥qt-.
- αρ ρα, αλ λa < i-e. r̥ l̥ καρδίᾱ κραδίη : lat. cor, v. irl. cride ‘cœur’ βλαδαρός, ἀμαλδῡ́νω : skr. mr̥dú-h ‘mou’.
- αμα, ανα < i.-e. 7} m̥̄ n̥̄. κάματος, θάνατος.
- αρα, αλα «i-e. r̥ l̥[1]. βάραθρον, σφάραγος.
- Él. etc. α < ε. εὐσαβεοι = εὐσεβοῖ, φαρην = φέρειν.
ᾱ <i.-e. à en dehors du domaine ion.-att.ἁ̄δύς = skr. svādú-h ‘suavis’ cf. lat. svā[d]vi-s. φᾱμὶ φᾱ́μᾱ : lat. fārī fāma fābula. En ion.- att, gr. comm. ᾱ > η : ἡδύς φημὶ φήμη: il est pourtant conservé imméd. devant η (dissimilation), cf. hom. ion. att. ᾱ̓ὴρ en face de ἠέρος, hom. δνσ-ᾱής. En att, le son ȩ̄ de l'ion.-att. commun évolue en ᾱ après ρ,ι, ε: πρᾱ́ττω == ion. πρήσσω. ἰᾱ́σομαι == ion.
ἰήσομαι, γενεᾱ́ == ion. γενεή.
- <αιϝ. αιι̯ en ion.-att. imméd. devant les voyelles e i a. δᾱήρ <*δαι[ϝ]ηρ : arm. taygr v.slav. děrerĭ skr. dēvár- ‘beau-frère’. ᾱ̓εί < αἰ[ϝ]εί.
- < ασϝ. Dor. thess. νᾱός ion. νηός att. νεώς < *νασ-ϝο-ς : ναίω νάσ-σαι. ᾱμ ᾱν, μᾱ νᾱ < i.-e. m̥̄ n̥̄ . ἡνίᾱ dor. ᾱ̔νίᾱ < *ᾱ̓νσιᾱ, i.-e. *n̥̄siā : *nās- ‘nez’. κμητός κέκμηκα, τμῆσις τέτμημαι.
- ρᾱ λᾱ < i-e. r̥̄ l̥̄ | (Persson Beitr. II 631 n.2; voy. Meillet Introd.2
95 = Einl. 66. Brugmann-Thumb Gr.Gr.4 § 73, 2, Anm. 3, bibl.).
- Él. ᾱ < gr. comm. η. μᾱ == μή, ἐᾱ == εἴη, βασιλᾱες == βασιλῆ ες.
- ↑ Selon Brugmann-Thumb Gr.Gr.4 103; <i.-e. «erə elə selon Persson Beitr. II 631 n.2.
