Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/56

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

citur. Stuppæ sarcina me satis onustum, funiculisque constrictum, properè producit in viam : deque proxima villula spirantem carbunculum furatus, oneris in ipso meditullio reponit. Jàmque fomento tenui calescens et enutritus ignis, surgebat in flammas, et totum me funestus ardor invaserat : nec ullum pestis extremæ suffugium, nec salutis aliquot apparet solatium : et ustrina talis moram non sustinens meliora consilia prævertitur. Sed in rebus scævis adfulsit fortunæ nutus hilarior, nescio an futuris periculis me reservans, certè præsente statutaque morte liberans. Nàm fortè pluviæ pridianæ recens conceptaculum aquæ lutulentæ proximum conspicatus : ibi memet improvido saltu totum abjicio : flammaque prorsus extincta tandem, et pondere lecatus, et exitio liberatus, evado. Sed ille deterrimus ac temerarius puer, hic quoque suum nequissimum factum in me retorsit : gregariisque omnibus affirmavit, me sponte vicinorum foculos transeuntem, titubanti gradu prolapsum, ignem ultroneum accessisse. Mihi etiam arridens addidit : Quo usque ergò frustrà pascemus ignigenum istum ?