cubiculum Deæ recepti, disponunt ritè simulacra spirantia. Tunc ex his unus, quem cuncti Grammatea dicebant, pro foribus assistens, cœtu pastophorum, quod sacrosancti collegii nomen est, velut in concionem vocato, indidem de sublimi suggestu, de libro, de litteris fausta vota præfatus : Principi magno, senatuique, et equiti, totoque romano populo, nauticis navibus, quæque sub imperio mundi nostratis reguntur, renuntiat sermone rituque Græciensi, ita : ΛΑΟΙΣ ΑΦΕΣΙΣ. Quâ voce, feliciter cunctis evenire, signavit populi clamor insecutus. Exin gaudio delibuti populares, thallos, verbenas, corollas ferentes, exosculatis vestigiis Deæ, quæ gradibus hærebant argento formata, ad suos discedunt Lares.
Nec tamen sinebat me animus ungue latiùs indidem digredi ; sed intentus in Deæ specimen, pristinos casus meos recordabar. Nec tamen fama volucris, pigra pinnarum tarditate cessaverat ; sed protinus in patria Deæ providentis adorabile beneficium, meamque ipsius fortunam memorabilem narraverat
