linteæ vestis candore puro luminosi ; illæ limpido tegmine crines madidos obvolutæ, hi capillum derasi funditus, vertice prænitentes : magnæ religionis terrena sidera, æreis et argenteis, immò verò aureis etiam sistris argutum tinnitum constrepentes. Sed antistites, sacrorum proceres illi, candido linteamine cinctum pectorale, adusque vestigia, strictim injecti, potentissimorum Deorum proferebant insignes exuvias.
Quorum primus lucernam præmicantem claro porrigebat lumine, non adeò nostris illis consimilem, quæ vespertinas illuminant epulas ; sed aureum cymbium medio sui patore flammulam suscitans largiorem. Secundus, vestitu quidem similis, sed manibus ambabus gerebat altaria, id est, auxilia ; quibus nomen dedit proprium Deæ summatis auxiliaris providentia. Ibat tertius, attollens palmam auro subtiliter foliatam, nec non Mercurialem etiam caduceum. Quartus æquitatis ostendebat indicium, deformatam manum sinistram porrecta palmula : quæ genuina pigritia, nulla calliditate, nulla solertia prædita, videbatur æquitati magis aptior quàm dextera, idem gerebat et aureum vasculum, in modum papillæ rotundatum,
