semestris luna, flammeos spirabat ignes. Quaquà tamen insignis illius pallæ perfluebat ambitus, individuo nexu corona totis floribus, totisque constructa pomis, adhærebat.
Jàm gestamina longè diversa, nàm dextera quidem ferebat æreum crepitaculum ; cujus per angustam laminam in modum balthei recurvatam, trajectæ mediæ paucæ virgulæ, crispante brachio tergeminos jactus, reddebant argutum sonorem, lævæ verò cymbium dependebat aureum : cujus ansulæ, quâ parte conspicua est, insurgebat aspis, caput extollens arduum, cervicibus latè tumescentibus. Pedes ambrosios tegebant soleæ, palmæ victricis foliis intextæ. Talis ac tanta spirans Arabiæ felicis germina, divina me voce dignata est.
En adsum, tuis commota Luci precibus, rerum naturæ parens, elementorum omnium domina, sæculorum progenies initialis, summa numinum, regina manium, prima cœlitum, Deorum, Dearumque facies uniformis : quæ cœli luminosa culmina, maris salubria flamina, inferorum deplorata silentia nutibus meis dispenso, cujus numen unicum, multiformi specie, ritu vario, nomine multijugo totus veneratur orbis. Me primigenii Phryges pessinuntiam nominant
