Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/38

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

ad asinum, et rursum exitium mihi parabis ? Revera ludis de alieno corio.

Dùm ista sycophanta ego mecum maxima cum indignatione disputo : de verbis eorum quibusdam dubiis, sed non obscuris prudenti asino, cognosco, non Hæmum illum prædonem famosum, sed Tlepolemum sponsum puellæ ipsius. Nàm procedente sermone, paulò jàm clarius, contempta mea præsentia : Bono animo es, inquit, Charite dulcissima, nàm totos istos tuos hostes statim captivos habebis. Et instantia validiore vinum jàm immixtum, sed modico tepefactum vapore, sauciis illis et crapula vinolentiaque madidis, ipse abstemius, non cessat impingere. Et Hercules suspicionem mihi fecit, quasi soporiferum quoddam venenum cantharis immisceret illis. Cuncti denique, sed pror-